Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το κυβερνών κόμμα υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη επιλέγεται μόλις από έναν στους τέσσερις ψηφοφόρους (βρίσκεται πέριξ του 25% στην πρόθεση ψήφου), ποσοστό που σε καμία περίπτωση δεν είναι πλειοψηφικό και καταδεικνύει την απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών στο πρόσωπο του πρωθυπουργού.
Αυτή ακριβώς η κατάρρευση της όποιας θετικής εικόνας θέλησε να χτίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι που προκαλεί και το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Μαξίμου, που έχει στηρίξει όλες τις ελπίδες του για ανανέωση της εμπιστοσύνης των πολιτών στις επόμενες εκλογές στον πρόσωπο του πρωθυπουργού, αλλά και στην πολυδιάσπαση της αντιπολίτευσης.
Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ, όμως, έχει γίνει πλέον αντιδημοφιλής ακόμη και μέσα στο κόμμα του, καθώς η γραμμή που ακολουθεί είναι να φορτώνει τα λάθη και τις παραλήψεις του στους συνεργάτες τους και κυρίως στους υπουργούς της κυβέρνησης του.
Ο ίδιος δεν φταίει ποτέ -κατά την δική του φυσικά εκτίμηση- και όταν δημιουργούνται μείζονα ζητήματα από τις λανθασμένες πολιτικές του επιλογές, αρχικά με τη δική του λογική τα βάρη επιρρίπτονται στους πολιτικούς του αντιπάλους, στις διεθνείς συγκυρίες ή ακόμη και σε κάποιες κοινωνικές ομάδες κατά περίπτωση, ενώ στη συνέχεια όποτε τα πράγματα «ζορίζουν» στοχοποιούνται και οι συνεργάτες στο Μαξίμου ή οι υπουργοί του.
Και εν τέλει η κατάληξη είναι να καταφεύγει σε νομοθετικές παρεμβάσεις που και πάλι με τη δική του λογική ενισχύουν την εξουσία του και αφαιρούν δημοκρατικές ελευθερίες, όπως ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωση της τροπολογίας για την απαγόρευση διεκδικητικών εκδηλώσεων στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Η κυβερνητική τακτική όμως της επιβολής σκληρών μέτρων για την δήθεν εγκαθίδρυση ενός κράτους « νόμου και της τάξης» είναι αντιδημοφιλής στην πλειοψηφία των πολιτών και βρίσκει υποστηρικτές μόνο στα άκρως συντηρητικά και ακροδεξιά κοινά της ελληνικής κοινωνίας.
Όπως αντιδημοφιλής είναι πλέον και η οικονομική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη που έχει οδηγήσει σε οικονομική κρίση την μεγάλη πλειοψηφία των νοικοκυριών ευνοώντας πολλές φορές παρακλητικά τους λίγους και ισχυρούς.
Ο μύθος του καταλληλότερου πρωθυπουργού με την ισχυρή προσωπικότητα που μπορεί να διασφαλίσει τη σταθερότητα στη χώρα, όμως, έχει απομυθοποιηθεί, καθώς με την πάροδο των χρόνων στην εξουσία αποδείχθηκε ότι δεν αρκούσε ούτε για να αποκαταστήσει την κοινωνική συνοχή σε μια χώρα που οι ανισότητες είναι τεράστιες, αλλά ούτε και να πετύχει διπλωματικές νίκες στην εξωτερική πολιτική με την Ελλάδα να βρίσκεται εκτός κέντρων αποφάσεων και μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις κυρίως σε ότι αφορά τις σχέσεις μας την Τουρκία.
Και σε καμία περίπτωση ο μύθος που κάποιοι δημιούργησαν για το πρόσωπο του πρωθυπουργού δεν επαρκεί πλέον για να κάνει τους ψηφοφόρους που εγκαταλείπουν το κυβερνών κόμμα (1.000.000 από τις τελευταίες εθνικές εκλογές έως τις ευρωεκλογές και η «αιμορραγία» συνεχίζεται ) να επιστρέψουν .
Το επόμενο διάστημα που απομένει έως τις εθνικές εκλογές είναι βέβαιο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προσπαθήσει να αλλάξει την κατάσταση, αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο να το πετύχει.
Άλλωστε υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας και η περίπτωση να μην βρει απέναντι του σοβαρό αντίπαλο, όπως ήλπιζε, φαίνεται ότι δεν έχει πιθανότητες.
