Μια κίνηση που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν υπολογίζει κανέναν απολύτως ηγέτη της Δύσης, ούτε τον Μερτς, ούτε τον Μακρόν, ούτε τον Στάρμερ, ούτε τη Μελόνι, ούτε τον Κάρνεϊ, ούτε τον Ισίμπα, ούτε την Φον Ντερ Λάιεν, ούτε τον Κόστα και δεν διστάζει να φέρεται προσβλητικά απέναντι τους,

Γιατί η δικαιολογία που χρησιμοποίησε για να εγκαταλείψει στη μέση τη Σύνοδο των επτά ισχυρότερα οικονομικών χωρών του πλανήτη, αν μη τι άλλο είναι προσβλητική.

Με απλά λόγια με τη στάση του, τους είπε κατάμουτρα ότι για τα σοβαρά ζητήματα, όπως η ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, ασχολείται ο ίδιος προσωπικά, χωρίς να τους δίνει κανένα απολύτως δικαίωμα όχι μόνο να συμμετάσχουν στην επίλυση μιας διεθνούς κρίσης, όπως ο πόλεμος Ιράν-Ισραήλ, αλλά ούτε καν να εκφράσουν τις απόψεις τους.

Ακριβώς την ίδια συμπεριφορά, πάντως, έχει επιδείξει ο Αμερικανός πρόεδρος και στην περίπτωση του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, αφήνοντας στο περιθώριο τους Ευρωπαίους ηγέτες και αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για την κατάπαυση των εχθροπραξιών χωρίς τη συμμετοχή τους, παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος αυτός μαίνεται στην Ευρώπη.

Τα μηνύματα που στέλνει ο Τραμπ, κάθε άλλο παρά ευοίωνα είναι για το μέλλον της δυτικής συμμαχίας. Ιδιαίτερα η αποχώρηση του από τη Σύνοδο των G7 έχει μια και μόνη ερμηνεία. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν θεωρεί πραγματικούς συμμάχους και εταίρους του, τα άλλα οικονομικά ισχυρά κράτη ανά τον πλανήτη, την Γερμανία, την Γαλλία, τη Βρετανία, την Ιταλία, τον Καναδά και την Ιαπωνία.

Περισσότερο τους βλέπει σαν ανταγωνιστές ή ακόμη και αντιπάλους στο πεδίο της οικονομίας και του εμπορίου, ενώ σε ότι αφορά τα γεωπολιτικά τους αγνοεί επιδεικτικά και τους συμπεριφέρεται όπως ο στρατηγός στους απλούς φαντάρους. Και για την συμπεριφορά του αυτή, που οδηγεί σε αποσύνθεση τη δυτική συμμαχία, δεν ευθύνεται μόνο ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος, αλλά και η ευδιάκριτη αδυναμία που αποπνέουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέναντι του.