Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Αρχής ο πληθωρισμός τον Μάιο στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 2,5%, -ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη στα 2%- και μια από τις βασικές αιτίες ήταν η αύξηση των ενοικίων των κατοικιών κατά 10,9%, υποπολλαπλάσια δηλαδή του πληθωρισμού.
Η συνεχιζόμενη αύξηση των ενοικίων θα πρέπει να αφυπνίσει κυβέρνηση αλλά και γενικότερα το σύνολο του πολιτικού κόσμου προκειμένου να δουν σφαιρικά το πρόβλημα και να αναζητήσουν μια ολιστική λύση που θα περιλαμβάνει και μέτρα που θα αποφέρουν σημαντικά οφέλη και μακροπρόθεσμα.
Τα όποια επιδόματα στους ενοικιαστές δίνονται ή σχεδιάζεται να δοθούν στο μέλλον δεν αποτελούν παρά εφήμερες ψευτο-λύσεις του προβλήματος που έχουν περισσότερο επικοινωνιακό και ψηφοθηρικό χαρακτήρα παρά αποτελούν σοβαρή λύση στη στεγαστική κρίση.
Για παράδειγμα οι πρόσφατες κυβερνητικές ανακοινώσεις για την λεγόμενη «κοινωνική αντιπαροχή» , δεν είναι διόλου πρόσφατες. Για την «κοινωνική αντιπαροχή» προκειμένου να διατεθούν σπίτια σε κοινωνικά και οικονομικά ευάλωτα νοικοκυριά, είχε μιλήσει από το 2024 η κυβέρνηση και πριν λίγες μέρες επαναλήφτηκε η εξαγγελία και με ότι αυτό σημαίνει. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι ένα μέτρο που θα μπορούσε να δώσει λύσεις έστω και περιορισμένης εμβέλειας σε βάθος χρόνου, αφού η αγορά εκτιμά πως δεν μπορεί να «εξυπηρετήσει» πάνω από 20.000 οικογένειες. Αλλά κινείται προς τη θετική κατεύθυνση.
Όσον αφορά το «μπόνους» του ενός ενοικίου που έχει υποσχεθεί να δώσει η κυβέρνηση τον ερχόμενο Νοέμβριο, μάλλον είναι «ασπιρίνη» στο μεγάλο πρόβλημα των υψηλών ενοικίων. Μάλιστα οι ιδιοκτήτες ακινήτων κατήγγειλαν, χθες, ότι το «μπόνους» θα δοθεί ανεξέλεγκτα ακόμη και σε «μπαταχτσήδες» ενοικιαστές που δεν πληρώνουν τα μισθώματα τους ζημιώνοντας και τους ιδιοκτήτες και το δημόσιο.
Για τα πολυδιαφημισμένα από την κυβέρνηση προγράμματα «Σπίτι» ούτε λόγος. Απέτυχαν προκαλώντας μάλιστα με βάση και τις εκτιμήσεις ειδικών της κτηματαγοράς και νέα άνοδο στις τιμές των ακινήτων.
Μια ουσιαστική κίνηση που θα μπορούσε να γίνει μετά από διακομματική συνεννόηση και θα είχε ουσία είναι η ενίσχυση της αποκέντρωσης, που ποτέ δεν επιχειρήθηκε από καμία κυβέρνηση.
Με δεδομένο ότι οι μεγάλες ανατιμήσεις στα ενοίκια και στην αγορά κατοικιών –αλλά και γενικότερα σε αγαθά και υπηρεσίες- παρουσιάζονται στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας μια συστηματική προσπάθεια αποκέντρωση και ανάπτυξη της περιφέρειας θα είχε πολλαπλά οφέλη.
Και ο στεγαστικός τομέας, θα μπορούσε να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος σε αυτή την προσπάθεια αποκέντρωσης, καθώς στην περιφέρεια είναι πιο εύκολο να δημιουργηθούν συνθήκες ισορροπίας στην αγορά στέγης, ιδιαίτερα αν κατευθυνθούν προς τα εκεί οι πόροι που προορίζονται για τις διάφορες επιδοτήσεις ενοικίων και αγοράς στέγης.
Ακόμη, μια παράμετρος που θα βοηθούσε στην επίλυση του προβλήματος είναι η δημιουργία ικανού αριθμού φοιτητικών κλινών ανά την Ελλάδα, που θα διασφάλιζε φθηνή στέγη στους εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές και θα απελευθέρωνε κατοικίες για τις οικογένειες.
Μπορεί να πρόκειται για μακροχρόνιους σχεδιασμούς, αλλά και αυτοί κάποτε θα πρέπει να ξεκινήσουν πριν το ίδιο εκρηκτικό πρόβλημα των ενοικίων οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
ΥΓ. Άμεσες ενέργειες απαιτούνται και για την ανεξέλεγκτη άνοδο του πληθωρισμού στην Ελλάδα, που αποδεικνύεται ότι είναι απόρροια της κυβερνητικής ανεπάρκειας και όχι «εισαγόμενο» πρόβλημα αφού στην υπόλοιπη ΕΕ ο πληθωρισμός υποχωρεί. Όπως βέβαια και στην αύξηση των μισθών και των συντάξεων που σε συνδυασμό με την ακρίβεια καθιστούν τους Έλληνες πολίτες από τους φτωχότερους Ευρωπαίους.
