Μετά την υπογραφή του μνημονίου, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είχε δηλώσει ότι "συζητήσαμε τα βήματα προς μια πολιτική λύση και τις σχέσεις μας με τον Πρωθυπουργό Ντιμπέιμπα. Υπογράψαμε Μνημόνια Συναντίληψης στους τομείς των Υδρογονανθράκων και του Πρωτοκόλλου", ενώ είχε και κατ'ιδίαν συνάντηση με την ομολόγό του Νάιλα Μοχάμεντ Αλ-Μανγκούς.

Το τουρκολιβυκό μνημόνιο καταδικάστηκε διεθνώς. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξέφρασε εμμέσως πλην σαφώς την αντίθεσή του στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, και αναφέρθηκε στο άρθρο 6 του Φόρουμ για τον Πολιτικό Διάλογο στη Λιβύη (LPDF), το οποίο δεν επιτρέπει στην υπηρεσιακή κυβέρνηση να υπογράφει τέτοιου είδους συμφωνίες.

Στις αρχές Νοεμβρίου, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επανέλαβε ότι η κυβέρνηση της Τρίπολης οφείλει, με βάση τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει, να μην υπογράφει νέες συμφωνίες που διαταράσσουν τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας ή επιφέρουν μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις για αυτή.

Πέντε Λίβυοι δικηγόροι προσέφυγαν στο αρμόδιο δικαστήριο της Τρίπολης, ενάντια στο μνημόνιο, το οποίο, όπως είχε τονίσει η Αθήνα, "παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματά της και αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου και εσκεμμένη κλιμάκωση που υπονομεύει τη σταθερότητα στην περιοχή".

Η προσφυγή, σύμφωνα ζητούσε την ακύρωση του μνημονίου, με μια σειρά από επιχειρήματα, όπως ότι η κυβέρνηση του Αμπντουλχαμίτ Ντμπέιμπα δεν είναι εξουσιοδοτημένη να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες