Με αιτιολογία ή δικαιολογία μια επίθεση ουκρανικών drones σε κατοικία του Ρώσου προέδρου Πούτιν, το Κρεμλίνο άλλαξε στάση και πλέον κάνει λόγο για επανεξέταση όλων όσων είχαν συζητηθεί μέχρι τώρα για να εξυφανθεί μια συμφωνία για τερματισμό των εχθροπραξιών.
Με λίγα λόγια οι Ρώσοι βάζουν φρένο στις διπλωματικές διαπραγματεύσεις , ενισχύοντας έτσι τις απόψεις όλων όσων πιστεύουν ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θέλει να τελειώσει ο πόλεμος.
Αυτή είναι η επικρατούσα άποψη στην Ευρώπη, την οποία επιχειρούν να επιβάλλουν οι ισχυροί ηγέτες της «συμμαχίας των προθύμων» αν και υπάρχουν χώρες και ηγέτες που τάσσονται ευθέως υπέρ της Ρωσίας και κάποιες άλλες που δεν εκδηλώνουν σαφή θέση.
Από τις εξελίξεις τόσο στο μέτωπο του πολέμου, όσο και στο διπλωματικό πεδίο, πάντως, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι ο Πούτιν δεν «καίγεται» για άμεση κατάπαυση του πυρός. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να διασφαλίσει ότι μιας συμφωνίας τερματισμού του πολέμου θα έχει προηγηθεί η επιβολή των όρων του που θα διασφαλίζουν πλήρως τις ρωσικές επιδιώξεις και συμφέροντα.
Άλλωστε επί του πεδίου ήδη έχει κατακτήσει το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, ενώ διπλωματικά έχει καταφέρει να κυριαρχήσει κυρίως επιτυγχάνοντας να εξασφαλίσει αν όχι την υποστήριξη τουλάχιστον την ανοχή του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Το ερώτημα λοιπόν που γεννάται είναι αν ο αντίπαλος του Πούτιν, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντιμίρ Ζελένσκι θέλει να τελειώσει ο πόλεμος στη χώρα του.
Από τις κινήσεις και τη στάση που τηρεί, δείχνει πως τελικά ούτε και αυτός θέλει να τελειώσει ο πόλεμος, τουλάχιστον με τους όρους του Πούτιν, που θα τον αναδείξουν ως τον μεγάλο ηττημένο.
Και ο σοβαρότερος λόγος που ο Ζελένσκι δεν επιθυμεί μια ταπεινωτική διπλωματική και ουσιαστική ήττα προς χάριν της ειρήνης, είναι οι επιπτώσεις που θα έχει αυτή όχι μόνο στη χώρα του, αλλά και στον ίδιο προσωπικά, μιας και η κυβέρνηση του βρίσκεται και στο επίκεντρο τεράστιων οικονομικών σκανδάλων εν μέσω πολέμου.
Όσο και αν ο Ουκρανός πρόεδρος , όπως και οι πολεμοκάπηλοι ηγέτες της συμφωνίας των προθύμων δηλώνουν ότι επιθυμούν την ειρήνη, αυτό δεν ισχύει, χωρίς όρους που φαντάζουν ουτοπικοί.
Ποιος τελικά θέλει την ειρήνη; Ίσως περισσότερο από όλους ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Και όχι για να πάρει το Βραβείο Νόμπελ, αλλά γιατί έτσι θα διασφαλίσει τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ, τόσο απομυζώντας οικονομικά την Ουκρανία με την εκμετάλλευση των σπάνιων γαιών της και την ανοικοδόμηση της, όσο και κάνοντας επικερδείς οικονομικές μπίζνες με την Ρωσία του Πούτιν, που θεωρεί πιο επικερδείς ακόμη και την «πολεμική» οικονομία.
