Είναι εμφανές ότι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν που εμφανίζεται ως η εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις διαπραγματεύσεις με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, στον οικονομικό πόλεμο που έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ και στην Ευρώπη και φαίνεται και είναι πολύ «λίγη» για να μπορέσει να σταθεί ως ίση απέναντι στον πλανητάρχη.
Όχι ότι ευθύνεται αποκλειστικά η φον ντερ Λάιεν για την ανυποληψία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού σχεδόν κανένας Ευρωπαίος ηγέτης ούτε και οι θεωρούμενοι ισχυροί όπως ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μέρτς και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν , δεν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν με πυγμή τον Ντόναλντ Τραμπ.
Έτσι φτάσαμε , χθες Κυριακή, να κάνουμε ως Ευρώπη άλλα μια άτακτη υποχώρηση, στον εμπορικό πόλεμο του Αμερικανού προέδρου, τον οποίο η φον ντερ Λάιεν «βάφτισε» επιλογή διαπραγμάτευσης».
Στις ευθείες απειλές του Τραμπ για επιβολή δασμών 30% στα ευρωπαϊκά προϊόντα που εξάγουμε στις ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι κάτι ψέλλισαν για αντίμετρα, αλλά χθες, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανακοίνωσε, πως αντίμετρα τουλάχιστον προς το παρόν δεν θα υπάρξουν από την πλευρά της ΕΕ.
Και αυτό δεν είναι απόρροια μιας πολιτικής απόφασης για περισσότερη διπλωματία, αλλά μια πολιτική κατευνασμού του Τραμπ που διαμήνυσε πως αν υπάρξουν αντίμετρα από την ΕΕ με επιβολή δασμών στα αμερικάνικα προϊόντα, τότε οι ΗΠΑ θα επιβάλλουν στα ευρωπαϊκά προϊόντα ακόμη υψηλότερους δασμούς.
« Αν για οποιονδήποτε λόγο επιλέξετε να αυξήσετε τους δασμούς και τους συναφείς μηχανισμούς σας, τότε, όποιο ποσοστό κι αν επιλέξετε να επιβάλετε, θα προστεθεί πάνω από το 30% που χρεώνουμε εμείς», ξεκαθάρισε ο Ντόναλντ Τραμπ σε επιστολή του στην φον ντερ Λάιεν και αμέσως αυτή δήλωσε ότι η ΕΕ «παγώνει» τα αντίμετρα της μέχρι την 1η Αυγούστου, δηλαδή μέχρι την ημερομηνία που ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει θέσει για την επιβολή 30% δασμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα.
Πολλοί είναι αυτοί, βέβαια, που υποστηρίζουν πως ο Ντόναλντ Τραμπ τηρεί την ίδια επιθετική στάση απέναντι σε ολόκληρο τον πλανήτη και όχι μόνο στην ΕΕ. Αυτή, όμως, δεν είναι η πραγματικότητα. Ο Ντόναλντ Τραμπ δείχνει να «σέβεται» -με τον δικό του τρόπο και ερμηνεία του «σεβασμού»- κάποιους άλλους ηγέτες, όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, αλλά όχι τους Ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι άλλωστε αποτελούν και παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ.
Έτσι, όπως τους εξανάγκασε να αποδεχτούν την υπέρμετρη αύξηση των αμυντικών δαπανών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, χωρίς να φέρουν καμία αντίσταση –με εξαίρεση τον ισπανό πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ- έτσι θεωρεί ότι θα τους αναγκάσει να υποκύψουν και στα «θέλω» σε ότι αφορά το παγκόσμιο εμπόριο.
Και μάλλον έχει δίκιο, αφού η αδύναμη ηγεσία της ΕΕ ακολουθεί πολιτική κατευνασμού που οδηγεί με μαθηματικά ακρίβεια στην ήττα.
