Κατά την πολύωρη συνάντηση του, χθες Πέμπτη 25/9, με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν εμφανίστηκε ενθουσιασμένος για τις συνομιλίες τους και τα αποτελέσματα τους που ήταν οι υπογραφές ενεργειακών συμφωνιών για υγροποιημένο φυσικό αέριο και πυρηνική ενέργεια, αφήνοντας ανοιχτό και το ενδεχόμενο αμυντικών συμφωνιών για μαχητικά F-16 και F-35.
Ο Αμερικανός πρόεδρος εθισμένος στις business προσπάθησε να πάρει όσο πιο πολλά μπορεί από τον Τούρκο ηγέτη και πέραν από τις φιλοφρονήσεις τον πίεσε και για υποχωρήσεις κυρίως σε ότι έχει σχέση με τις εισαγωγές ρωσικών καυσίμων στην Τουρκία.
Από την πλευρά του και κατά την πάγια τακτική του ο Ερντογάν εθισμένος και αυτός στο ανατολίτικο παζάρι προσπάθησε να φανεί συγκαταβατικός στα σημεία που ξέρει ότι «δεν τον παίρνει» και χαμήλωσε τους τόνους ή έπαθε αλαλία για το ζήτημα της υποστήριξης από μέρους της Τουρκίας της Χαμάς, όπως και για την υπόθεση της κρατικής τουρκικής τράπεζας Halkbank που διώκεται ποινικά στις ΗΠΑ με την κατηγορία ότι βοήθησε το Ιράν να παρακάμψει τις αμερικανικές οικονομικές κυρώσεις.
Τα προβλήματα αυτά, όπως κυρίως το μείζον ζήτημα της αποπομπής της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 δεν ανατράπηκαν ούτε και κατά τη χθεσινή συνάντηση Τραμπ- Ερντογάν, όσο και αν το κλίμα ήταν ενθουσιώδες.
Απλά ο Τραμπ κάνει business και ο Ερντογάν ανατολίτικο παζάρι. Η ουσία, όμως, πέρα από τα θερμά από τα λόγια και τις αμοιβαίες φιλοφρονήσεις είναι πως ο Τραμπ πήρε συμφέρουσες συμφωνίες στα ενεργειακά, ενώ ο Ερντογάν μόνο υποσχέσεις.
Ειδικά δε για την υπόθεση των F-35 ακόμη και αν ο Τραμπ καταφέρει να ανατρέψει τις κυρώσεις του νόμου CAATSA που έχει επιβάλει το Κογκρέσο και η Τουρκία ξαναμπεί στο πρόγραμμα, οι παραδόσεις των νέων μαχητικών αεροσκαφών θα γίνουν πολλά πολλά χρόνια μετά.
Μια αμερικανική υπόσχεση που δεν στοιχίζει στον Τραμπ και αντ’ αυτής λαμβάνει χειροπιαστά οφέλη με εμπορικές συμφωνίες υπέρ των ΗΠΑ.
Και από την άλλη, πάντως, τον Τούρκο πρόεδρο τον ενδιαφέρει η εικόνα του και μόνο το γεγονός ότι δέχτηκε τόσες φιλοφρονήσεις από τον πλανητάρχη τον ισχυροποιεί τόσο στο εσωτερικό της χώρας τους όσο και διεθνώς.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι κάποιοι «ηγέτες» επί της ουσίας εκλιπαρούν για μια χειραψία ή μια συνάντηση με τον Τραμπ, χωρίς να το πετυχαίνουν.
ΥΓ. Με κριτήριο τις business υπήρξε και η αλλαγή της στάσης του Τραμπ απέναντι στην Ουκρανία, όταν εκτίμησε πως μπορεί να πάρει πίσω τα εδάφη που έχει κατακτήσει η Ρωσία, Βλέποντας ότι δεν μπορεί να πείσει τον Πούτιν να κάνει ότι αυτός επιζητά, προτρέπει τώρα για αντεπίθεση της Ουκρανίας και ανακατάληψη εδαφών στα οποία σημειωτέον βρίσκονται και οι πολύτιμες σπάνιες γαίες τις οποίες πολύ ευκολότερα θα υπεξαιρέσει από τον Ζελένσκι. Μπρος στις business ας χάσει και το … Νόμπελ Ειρήνης.
