Ο Ντόναλντ Τραμπ, χθες, πιστοποίησε με τα λεγόμενα του στον ΟΗΕ, ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, θεωρώντας ως μείζον πρόβλημα το μεταναστευτικό, αλλά και απομειώνοντας την τεράστια σημασία της κλιματικής αλλαγής που ήδη έχει προκαλέσει μεγάλο αριθμό θυμάτων ανά τον πλανήτη.

Σε ένα κρεσέντο παραλογισμού ο Αμερικανός πρόεδρος ανέφερε και πάλι ότι θα έπρεπε να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης, την ίδια ώρα που καλούσε τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ να καταρρίπτουν ρωσικά μαχητικά αν παραβιάζουν τον εναέριο χώρο τους και τόνιζε ότι οι Ευρωπαίοι μπορούν τώρα να αντεπιτεθούν στην Ρωσία και να επανακτήσουν όσα ουκρανικά εδάφη έχουν κατακτηθεί.

Όταν, όμως, αναφέρθηκε επί μακρόν στο Ισραήλ και στη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα, δεν τήρησε τα ίδια μέτρα και σταθμά, απορρίπτοντας την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, στην οποία έχουν προβεί στην πλειοψηφία τους τα κράτη του ΟΗΕ.

Και το ντελίριο του συνεχίστηκε με άγρια επίθεση κατά του ίδιου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών με φαιδρές κατηγορίες, φθάνοντας μέχρι του κωμικοτραγικού σημείου να αναφερθεί σε δυσλειτουργικές κυλιόμενες σκάλες του κτιρίου του ΟΗΕ στις οποίες η σύζυγος του Μελάνια παραλίγο να πέσει!

Και όμως αυτόν τον πολιτικό τον χειροκρότησαν έστω και από πολιτικό πολιτισμό οι ηγέτες που παρευρίσκονταν στον ΟΗΕ, ενώ η πλειοψηφία τους κάνει ότι μπορεί να γίνει προνομιακός συνομιλητής του αντί να τον «μάχεται».

Και το πλέον απαισιόδοξο είναι πως όλα τα παράλογα και επικίνδυνα για τον πλανήτη δεν προέρχονται μόνο επί προεδρίας Τραμπ στις ΗΠΑ. Διαχρονικά οι πολιτικές της παγκόσμιας υπερδύναμης ήταν καταστροφικές και για εχθρούς και για «συμμάχους». Μέχρι και πρόσφατα –και σε αυτό έχει δίκιο ο Τραμπ- ο πόλεμος στην Ουκρανία πυροδοτήθηκε από τον πρώην πρόεδρο Μπάιντεν, ενώ στο ιστορικό τους οι ΗΠΑ έχουν δεκάδες εμπλοκές σε περιφερειακές συρράξεις.

Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με τις ανορθόδοξες πολιτικές από μέρους της παγκόσμιας υπερδύναμης, αλλά αυτή τη φορά ο σημερινός της ηγέτης το … τερματίζει, καθιστώντας αναγκαία την απομόνωση του από ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο και ιδιαίτερα από τους Δυτικό, που αυταπατάται θεωρώντας τον σύμμαχο.