Το Μαξίμου -και τα διάφορα παπαγαλάκια- ισχυρίζονται ότι η οικονομία πάει πρίμα!

Τι κι αν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι ήδη εκτός πρόβλεψης, τι κι αν υπάρχουν άλλα γκρίζα σημεία;

Αλλά, για να φανεί η υποκρισία, ας υιοθετήσουμε το κυβερνητικό αφήγημα.

Από τη στιγμή που η οικονομία πάει τόσο καλά και η βάση της είναι στέρεη, γιατί δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος προκειμένου να δοθεί ένα μικρό επίδομα για τους οικονομικά ευάλωτους το Πάσχα;

Πρόσφατα, ο Κώστας Καλλίτσης παρέθεσε στην "Καθημερινή" ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:

-Γίνεται µιά τεράστια αναδιανοµή πλούτου: στο «Ελντοράντο η Ελλάς», σε απόκλιση από τους 27 –όπου µισθοί και κέρδη ακολουθούν σχεδόν παράλληλη πορεία– η ψαλίδα ανοίγει. Το µερίδιο των µισθών συρρικνώνεται (το δεύτερο χαµηλότερο στους 27) και το µερίδιο των κερδών φουσκώνει – το τρίτο µεγαλύτερο στους 27. Επιπλέον, έχουµε τα δύο πιο διαφορετικά ευρώ: ένα πάµφθηνο, το πιο φθηνό στην Ευρώπη (του µικροκαταθέτη) κι ένα πανάκριβο, το πιο ακριβό στην Ευρώπη (των τραπεζών).

-Από τη µια είναι η εικόνα: το άφθονο χρήµα από τα ουρανοκατέβατα κέρδη, τον αυξανόµενο κρατικό δανεισµό, τα πληθωριστικά φορολογικά έσοδα και την ταχεία ρευστοποίηση (χωρίς κοινωνικά - αναπτυξιακά κριτήρια) των πόρων, ειδικά του Ταµείου Ανάκαµψης, φιλοτεχνεί µια µαγική εικόνα ανάπτυξης – παρότι το ΑΕΠ είναι µικρότερο και το χρέος πολύ υψηλότερο από όσο ήταν πριν από 15 χρόνια, όταν πέσαµε στα βράχια της κρίσης.

-Από την άλλη είναι η πραγµατικότητα: µία πλευρά της, ότι παρά την πρωτοφανή αύξηση κερδών και το απίστευτο χρήµα που κυκλοφορεί, η επενδυτική δραστηριότητα υστερεί. Σύµφωνα µε τον προϋπολογισµό, πέρυσι οι επενδύσεις θα αυξάνονταν 15,5% – αυξήθηκαν µόνο 7%. Φέτος προβλέπεται ότι θα αυξηθούν 15,1% – κι αυτό είναι στον αέρα. Αλλωστε, κι όσες σχετικά µεγάλες επενδύσεις γίνονται, γίνονται µε λεφτά του ΕΣΠΑ και του ΤΑΑ, και µόνο µια µικρή ιδιωτική συµµετοχή στο κεφάλαιο. Τι γίνονται τα κέρδη, πέρα από πολυτελή κατανάλωση;

Επενδύονται στο εξωτερικό.

-Η αυξηµένη κερδοφορία που αποκτάται εδώ (χάρη στον πληθωρισµό κερδών, στον αναιµικό ανταγωνισµό και στην εξαέρωση των µισθών...) αναζητεί την τύχη της εκτός συνόρων. Ετσι, οι ελληνικές άµεσες επενδύσεις στο εξωτερικό, από 1.147,7 εκατ. ευρώ που ήταν το 2021 αυξήθηκαν 121% κι έφτασαν τα 2.538,5 εκατ. το 2022 και, πέρυσι πάλι, αυξήθηκαν άλλο 28% κι έφτασαν τα 3.240,4 εκατ. ευρώ. Μέσα σε τρία χρόνια τα κέρδη που φεύγουν, παρά κάτι τριπλασιάστηκαν. Κάτι βλέπουν;...
Αυτά έγραφε στη Στήλη του ο Κώστας Καλλίτσης στις 4 Μαρτίου. Και μια εβδομάδα μετά, πάλι από την ίδια Στήλη σημείωνε:

-Το ΑΕΠ παραµένει µικρότερο από εκείνο πριν από 15 χρόνια. Το δηµόσιο χρέος, τόσο απόλυτα όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι πολλαπλάσιο από εκείνο πριν από 15 χρόνια – όταν συναντηθήκαµε µε την κρίση. ∆ίπλα του διογκώνεται άλλο ένα χρέος, το ιδιωτικό-µαµούθ σε σχέση µε παλαιότερα. Το έλλειµµα του ισοζυγίου πληρωµών παραµένει πάνω από το σηµείο συναγερµού της Κοµισιόν. Οι ιδιωτικές επενδύσεις παραµένουν κολληµένες εννέα ποσοστιαίες µονάδες του ΑΕΠ κάτω από τον µέσο ευρωπαϊκό όρο – παρά τα κέρδη που είναι υψηλότερα από την άλλη Ευρώπη, παρά τη φθηνή µισθωτή εργασία που στα καθ’ ηµάς είναι πολύ φθηνότερη. Πληθωρισµός, πληθωριστικά φορολογικά έσοδα και µια πρωτόγνωρη αναδιανοµή εις βάρος της εργασίας είναι στη βάση του σύγχρονου «οικονοµικού θαύµατος».
Τα καμπανάκια λοιπόν χτυπούν και η κυβέρνηση τα ακούει, έστω και αν δημοσίως εξακολουθεί να καλλιεργεί ...ροζ συννεφάκια!

Διαφορετικά το επίδομα θα το έδινε! Δεν μπορεί το Μαξίμου που για πέντε χρόνια άσκησε την πλέον μεγάλη επιδοματική πολιτική να λέει ότι τώρα είναι ...υπεύθυνη δύναμη! Αλλά στο θέμα θα επανέλθουμε!