Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και πλέον το μέλλον της είναι άδηλο, αφού η οικονομία της παραπαίει έχοντας το τρίτο υψηλότερο χρέος μετά την Ελλάδα και την Ιταλία, με ένα πρόεδρο, τον Μακρόν, να αρνείται πεισματικά όχι μόνο να παραιτηθεί και να προκηρύξει πρόωρες προεδρικές εκλογές, αλλά ακόμη και να δείξει συναινετικό πνεύμα για μια κυβέρνηση κοινής αποδοχής, που ίσως θα μπορούσε να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Ο Μακρόν, όμως, διόρισε πρωθυπουργό έναν ακόμη «δικό» του άνθρωπο, τον πρώην υπουργό Άμυνας Σεμπαστιέν Λεκορνού βγάζοντας στους δρόμους χιλιάδες Γάλλους και θυμίζοντας εποχές «κίτρινων γιλέκων».
Απέναντι του, όμως, δεν έχει μόνο σύσσωμη την αντιπολίτευση, αλλά και τους ίδιους τους πολίτες που δημιούργησαν το νέο γαλλικό κίνημα «μπλοκάρετε τα πάντα» που μπορεί το ευρωπαϊκό κατεστημένο και τα συντηρητικά κυρίως μέσα μαζικής ενημέρωσης να προσπαθούν να περάσουν ως μια «ακέφαλη» συλλογικότητα από ακραίους διαμαρτυρόμενους πολίτες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνει μια τεράστια πολιτική ζημία στον Εμανουέλ Μακρόν.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο το νέο κίνημα «μπλοκάρετε τα πάντα» που δίνει έναν οξύτατο τόνο στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, αλλά πρωτίστως οι πολιτικές που εφάρμοσε ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, τόσο στο εσωτερικό της χώρας τους, όσο και στην εξωτερική πολιτικής της Γαλλίας και συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Μακρόν είναι αυτός που στήριξε την οικονομική ελίτ σε βάρος του συνόλου της γαλλικής κοινωνίας που τώρα βρίσκεται μπροστά σε μια σκληρή εποχή λιτότητας με περικοπές άνω των 44 δισ. ευρώ και ο Μακρόν είναι αυτός που θέλει να σπρώξει την Γαλλία και ολόκληρο την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ σε ένα πόλεμο κατά της Ρωσίας, που μπορεί να εκτυλιχθεί σε πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Και το πλέον απογοητευτικό είναι ότι δεν είναι ο μόνος αποτυχημένος και ταυτόχρονα επικίνδυνος ηγέτης στην Ευρώπη. Το ίδιο ισχύει για τον Γερμανό καγκελάριο Μερτς, για τον Βρετανό πρωθυπουργό Στάρμερ και βέβαια για την ανεκδιήγητη Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
ΟΙ Γάλλοι έχουν την ευκαιρία να «εκθρονίσουν» τον Μακρόν και ταυτόχρονα να ανοίξουν το δρόμο για μια νέα πολιτική τάξη στην Ευρώπη, με ηγέτες που δεν θα άγονται και φέρονται από τις οικονομικές ελίτ και κυρίως δεν θα διακινδυνεύουν έναν ολοκληρωτικό πόλεμο για να καλύψουν τις αποτυχημένες πολιτικές τους.
