Προέβαλαν τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν, όπως το θρήσκευμα, η καταγωγή, η ηλικία, το προηγούμενη ενασχόληση του με τη ραπ μουσική και λιγότερο απ’ όσο έπρεπε στην πολιτική ταυτότητα του «σοσιαλιστή» που δεν δίστασε να προβάλει έστω και αν αυτή τρομάζει μεγάλο μέρος των Αμερικανών.

Και όμως εκεί οφείλεται η νίκη του και όχι εκεί που την αποδίδουν τα συστημικά δυτικά και κυρίως αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, επικεντρώνοντας και στην επιτυχημένη επικοινωνιακή προεκλογική εκστρατεία του, αγνοώντας τα κοινωνικού χαρακτήρα μέτρα του προγράμματος του.

Η νίκη του Μαμντάνι, σε κάθε περίπτωση, πρωτίστως οφείλεται στο ότι το προεκλογικό του πρόγραμμα ήταν ένα πρόγραμμα γεμάτο κοινωνικές δράσεις και μέτρα υπέρ των αδυνάμων -που αποτελούν ακόμη και στην Ν.Υ. την πλειοψηφία- και δεσμεύσεις για φορολόγηση του μεγάλου πλούτου προς χρηματοδότηση των κοινωνικών πολιτικών του.

Οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης τον ψήφισαν με ποσοστό άνω του 60% για τους υπόσχεται καλύτερες μέρες με μέτρα όπως:

• Πάγωμα των αυξήσεων ενοικίων για περίπου 1-2 εκατομμύρια διαμερίσματα με ρυθμιζόμενα ενοίκια στην πόλη
• Κατασκευή 200.000 νέων κατοικιών με κρατική επιδότηση και ρυθμιζόμενα ενοίκια μέσα στη επόμενη δεκαετία.
• Ενίσχυση της προστασίας των ενοικιαστών, αντιμετώπιση των κακών ιδιοκτητών, στήριξη ιδιοκτητών-κατοικίας που κινδυνεύουν από «κλοπή ιδιοκτησίας».
• Δωρεάν λεωφορεία για όλη την πόλη και κατάργηση του εισιτηρίου λεωφορείου, με επενδύσεις στη δημόσια συγκοινωνία ώστε να γίνει πιο γρήγορη και αποτελεσματική.
• Δωρεάν παιδική φροντίδα για όλα τα παιδιά, ώστε να μειωθούν τα έξοδα των οικογενειών.
• Ανακαίνιση σχολικών κτιρίων, δημιουργία «πράσινων» σχολικών αυλών, μετατροπή σχολείων σε «κόμβους ανθεκτικότητας» για την κοινότητα.
• Δημιουργία δημοτικών καταστημάτων τροφίμων για μείωση των τιμών τροφίμων.
• Αύξηση του κατώτατου μισθού στην πόλη της Νέας Υόρκης στα 30 δολάρια την ώρα έως το 2030.
• Αύξηση φόρων σε επιχειρήσεις και στους πολύ υψηλούς μισθούς και εισοδήματα ώστε να χρηματοδοτηθούν τα παραπάνω προγράμματα.
• Μεταρρυθμίσεις στο σύστημα φόρου ακίνητης περιουσίας ώστε τα «πολύ πλούσια» ακίνητα να πληρώνουν περισσότερο και να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση για ιδιοκτήτες κατοικιών σε λιγότερο πλούσιες συνοικίες.

Αυτά υπόσχεται ο νέος Δήμαρχος του «φάρου του καπιταλισμού» και γι’ αυτά των ψήφισαν οι δημότες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρξουν τεράστιες αντιδράσεις εναντίον του από τις οικονομικές ελίτ αλλά και την κυβέρνηση Τραμπ και υπάρχει προβληματισμός για το αν τελικά καταφέρει να υλοποιήσει το προεκλογικό του πρόγραμμα.

Σημασία, όμως, έχει ότι οι Αμερικανοί πολίτες, οι δημότες της εμβληματικής Νέας Υόρκης, τον υπερψήφισαν. Και αυτή τους η επιλογή δημιουργεί πραγματικά μεγάλες ελπίδες ότι μπορεί να είναι ο απαρχή μιας νέας εποχής για μια καλύτερη παγκόσμια κοινωνία. Και μάλιστα σε μια εποχή που τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ευρώπη δείχνουν να επιλέγουν είτε αυταρχικές κυβερνήσεις είτε κυβερνήσεις «υπηρέτες» των οικονομικών ελίτ.