Βέβαια ούτε ο Μέρτς, ούτε ο Μακρόν, ούτε ο Στάρμερ, αποδέχονται αυτή την «καταγγελία» και τονίζουν ότι η «συμμαχία των προθύμων» υπέρ της Ουκρανίας που έχουν συστήσει, αποσκοπεί όχι απλά στον τερματισμό των εχθροπραξιών Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά και στην επαναφορά των συνόρων στις προ του πολέμου θέσεις και βέβαια δεν αποδέχονται τον όρο του Πούτιν για τον αποκλεισμό κάθε πιθανότητας ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Οι θέσεις αυτές των «προθύμων», όμως, αποκλείουν κάθε πιθανότητα τερματισμού του πολέμου, δεδομένου ότι ήδη η Ρωσία κατέχει τουλάχιστον το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, ενώ και η στάση των ΗΠΑ δεν δίνει ελπίδες για ενεργή και ουσιαστική ανάμειξη τους στον πόλεμο, γεγονός που αποδυναμώνει κάθε προσπάθεια των «ισχυρών» της Ευρώπης να ασκηθούν οι αναγκαίες πιέσεις στον Πούτιν για να σταματήσει τον πόλεμο.
Και αυτό βέβαια είναι αδύνατον να μην το γνωρίζουν οι «πρόθυμοι» Μερτς, Μακρόν και Στάρμερ, αλλά εν τούτοις συνεχίζουν με τη στάση τους να δυναμιτίζουν κάθε διπλωματική προσπάθεια για τερματισμό του πολέμου.
Το γεγονός αυτό, δημιουργεί μεγάλα ερωτηματικά για τους λόγους που η «τριανδρία» συνεχίζει τα παιχνίδια πολέμου, με μια εξήγηση να παραπέμπει στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηγέτες Γερμανίας, Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας στο εσωτερικό των χωρών τους.
Στη Γερμανία ο Φρίντριχ Μερτς έχει να αντιμετωπίσει μια πρωτοφανή για τη χώρα οικονομική κρίση. Μηδενική ή εξαιρετικά περιορισμένη ανάπτυξη. Αδυναμία ιδιωτικών επενδύσεων. Δημοσιονομικό έλλειμμα που εκτιμάται ότι θα διευρυνθεί στα 170 δις. ευρώ με αντίστοιψη αύξηση του δημόσιου χρέους. Ανεργία στα ύψη καθώς οι τον Αύγουστο οι άνεργοι ξεπέρασαν τα 3 εκατ. για πρώτη φορά μετά σε μια δεκαετία.
Όπως είναι ήδη γνωστό η κυβέρνηση στη Γαλλία είναι έτοιμη να πέσει μετά την από την απόφαση του πρωθυπουργού Μπαϊρού να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 8 Σεπτεμβρίου για να εγκριθεί το σχέδιο τους για περικοπές 44 δις. ευρώ για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Μια ήττα Μπαϊρού θα αποτελέσει ένα ακόμη ισχυρότατο πλήγμα στον Εμανουέλ Μακρόν που εδώ και καιρό έχει απολέσει την εμπιστοσύνη των Γάλλων.
Ούτε στη Μεγάλη Βρετανία τα πράγμα είναι καλύτερα για τον Κιρ Στάρμερ. Η χώρα έχει πλέον μια ασταθή δημοσιονομική πιστοληπτική ικανότητα, με τις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων να έχουν φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα από το 1998 δείχνοντας έλλειψη εμπιστοσύνης των επενδυτών. Η οικονομία δείχνει σημάδια στασιμότητας , αρνητική ανάπτυξη και υψηλό πληθωρισμό, ενώ η απασχόληση βιώνει «μαύρες μέρες» που η χώρα είχε να δει από την οικονομική κρίση του 2008-2009.
Δεν είναι λοιπόν και τόσο «περίεργο» που Μερτς, Μακρόν και Στάρμερ καλλιεργούν ένα πολεμικό κλίμα και ταυτόχρονα φόβους για την ασφάλεια των λαών τους και ολόκληρης της Ευρώπης, από την Ρώσικη «αρκούδα», ελπίζοντας με αυτή την τακτική να απομειώσουν τις αντιδράσεις των πολιτών για την αποτυχία τους στο εσωτερικό των χωρών τους και να περισώσουν τις … καρέκλες τους.
