Ο πλέον αναγνωρίσιμος εκπρόσωπος αυτής της νέας γενιάς «πολιτικών» δεν είναι άλλος από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ιδιαίτερα αυτή τη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο, καθώς από την πρώτη κιόλας μέρα που ανέλαβε καθήκοντα ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τον εμπορικό πόλεμο των δασμών που έχει κηρύξει εναντίον εχθρών και φίλων.
Μέχρι στιγμής ο Αμερικανός πρόεδρος έχει κερδίσει τις περισσότερες μάχες, αφού κατάφερε να αναγκάσει σε συνθηκολόγηση την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ιαπωνία και άλλες χώρες, ενώ εξακολουθεί να «στοχεύει» τον βασικό του αντίπαλο την ισχυρότατη οικονομικά Κίνα.
Χθες, Τρίτη 29/7, ολοκληρώθηκαν οι διμερείς συνομιλίες που είχαν στη Στοκχόλμη της Σουηδίας Αμερικανοί και Κινέζοι αξιωματούχοι για να βρουν μια μίνιμουμ συμφωνία για τους δασμούς και να αποφύγουν έτσι μια κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου.
Ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν υπήρξε, αλλά τουλάχιστον με τον τρόπο αυτό παρατείνεται η «δασμολογική εκεχειρία» στην οποία έχουν συμφωνήσει οι δυο υπερδυνάμεις από τον περασμένο Μάϊο.
Μια νέα τοποθέτηση του Ντόναλντ Τραμπ, όμως, μάλλον θα ρίξει και πάλι λάδι στη φωτιά, καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος αποδεικνύει ότι δεν έχει σφαιρική πολιτική σκέψη και δρα περισσότερο με το ένστικτο ενός επιθετικού επιχειρηματία και πολύ λιγότερο ενός ευέλικτου πολιτικού.
Δήλωσε λοιπόν ο Ντόναλντ Τραμπ, χθες, πως δίνει προθεσμία 10 ημερών στη Ρωσία για κατάπαυση πυρός στην Ουκρανία, που αν δεν τηρηθεί θα επιβάλει δασμούς όχι μόνο στη Ρωσία , αλλά και σε όσες χώρες συνεχίσουν να έχουν εμπορικές σχέσεις με τη Μόσχα.
«Δευτερεύουσες» κυρώσεις τις αποκάλεσε ο Αμερικανός πρόεδρος και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις στοχεύουν κυρίως στο να περιοριστούν οι ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου σε τρίτες χώρες, οι οποίες αποτελούν πάνω από το ένα τρίτο των εσόδων της Ρωσίας.
Όποιες χώρες λοιπόν συνεχίσουν να προμηθεύονται ρωσικά ενεργειακά προϊόντα θα μπουν στη «μαύρη λίστα» του Τραμπ και θα «τιμωρηθούν» με υπέρογκους δασμούς.
Μέσα σε αυτές τις χώρες, όμως και μάλιστα σε περίοπτη θέση, βρίσκεται και η οικονομική υπερδύναμη της Κίνας, που μέχρι τώρα έχει δείξει ότι δεν είναι εύκολος αντίπαλος και δεν υποτάσσεται στους εμπορικούς εκβιασμούς του Τραμπ, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες χώρες.
Αν ο Τραμπ επιδιώξει να υλοποιήσει την απειλή του, η κατάσταση θα περιπλακεί επικίνδυνα και για τις Ηνωμένες Πολιτείες, που θα έχουν να αντιμετωπίσουν τόσο την ισχυρή οικονομικά Κίνα, που μεταξύ άλλων ελέγχει μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου σπάνιων γαιών, όσο και την Ρωσία, που πάντως δείχνει ότι παρ’ όλες τις οικονομικές κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί από τη Δύση από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, δεν έχει πληγεί καίρια τουλάχιστον.
Αυτό που πάντως έχει διαφανεί ως τώρα είναι πως ο Ντόναλντ Τραμπ ότι δηλώνει και πράττει, αντανακλά στην επιχειρηματική του σκέψη και στις οικονομικές επιδιώξεις του, με τις αξίες και αρχές της πολιτικής ορθότητας να έχουν τοποθετηθεί στο χρονοντούλαπο της παγκόσμιας ιστορίας. Γιατί αλήθεια είναι, στις σκληρές μπίζνες υπάρχουν μόνο ανταγωνιστές-εχθροί που πρέπει να ηττηθούν.
