Ως παγκόσμιος« ηγεμόνας» ο Τραμπ, κατάφερε και στη Χάγη της Ολλανδίας να δείξει την ισχύ του και πέτυχε να συμφωνηθεί η αύξηση των αμυντικών δαπανών των χωρών μελών που ανήκουν στην Βορειοατλαντική Συμμαχία στο 5% του ΑΕΠ κάθε χώρας, κονδύλια που χωρίς καμία αμφιβολία θα λείψουν από τους λαούς της Ευρώπης αφού είναι βέβαιο ότι θα περικοπούν σημαντικές κοινωνικές δαπάνες.

Ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης που αντιστάθηκε στην «προστασία« του Τραμπ προβάλλοντας το κοινωνικό συμφέρον των πολιτών της χώρας του ήταν ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, τον οποίο εμμέσως πλην σαφώς βέβαια ο Αμερικανός πρόεδρος τον απείλησε ότι η Ισπανία «θα πληρώσει τα διπλάσια», προειδοποιώντας τον μάλιστα πως η ισπανική οικονομία «θα μπορούσε να καταστραφεί ολοσχερώς», μέσω ενός εμπορικού πολέμου.

Το τι θα πράξει ο Τραμπ βέβαια και αν υλοποιήσει τις απειλές του κατά της Ισπανίας ή υλοποιήσει τα όσα αναμένουν οι άλλοι υποτακτικοί Ευρωπαίοι είναι αμφίβολο.

Γιατί η αλήθεια είναι πως ο Τραμπ δεν δεσμεύτηκε ουσιαστικά για αυτό που επεδίωκαν κυρίως οι Ευρωπαίοι, την προσήλωση του Αμερικανού προέδρου στο άρθρο 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ που προβλέπει πως «επίθεση σε ένα μέλος σημαίνει επίθεση σε όλα».

ΟΙ Ευρωπαίοι επεδίωκαν τη δέσμευση του Τραμπ σε αυτή την καταστατική αρχή υπό το φόβο μιας Ρωσικής επίθεσης στην Ευρώπη, την οποία μάλιστα, μετά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ ο ίδιος ο Τραμπ έσπευσε να την ενισχύσει δηλώνοντας ότι είναι πιθανό ο Βλαντιμίρ Πούτιν να έχει εδαφικές βλέψεις πέρα από την Ουκρανία.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι πέτυχε το στόχο του επί της ουσίας καθυποτάζοντας τους Ευρωπαίους για τις αμυντικές δαπάνες, ο Αμερικανός πρόεδρος άφησε αδιευκρίνιστο αν «βλέπει» με τον ίδιο τρόπο το άρθρο 5.

Λίγο πριν την Σύνοδο του ΝΑΤΟ μάλιστα δήλωσε ότι «υπάρχουν πολλοί ορισμοί για το άρθρο 5», ενώ αργότερα μιλώντας για τον Πούτιν δεν έδειξε να επιθυμεί σύγκρουση μαζί του.

Το αντίθετο μάλιστα ανέφερε ότι ο Ρώσος πρόεδρος ναι με είναι «δύσκολος» αλλά θέλει να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, αφήνοντας τον έτσι στο «απυρόβλητο».

Μετά και από αυτές τις εξελίξεις το μόνο βέβαιο είναι ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες γι’ αυτό που θα πρέπει να ανησυχούν περισσότερο απ΄ όλα είναι για τις ηγεσίες τους.