Σε μια περίοδο μεγάλων γεωπολιτικών αναταραχών και πραγματικών πολέμων σε παγκόσμια κλίμακα, την Ελλάδα σαρώνει ένα τσουνάμι αποκαρδιωτικών γεγονότων που επιτείνει την ανασφάλεια και την απογοήτευση των πολιτών για το μέλλον τους.
Στη μακρά προεκλογική περίοδο η οποία ήδη έχει ξεκινήσει σχεδόν ένα ολόκληρο χρόνο πριν από την θεσμοθετημένη λήξη της τετραετούς διακυβέρνησης της χώρας από την παρούσα κυβέρνηση, οι πολίτες έχουν διχαστεί και φανατιστεί όχι για το ποια πολιτική παράταξη έχει να τους επιδείξει το καλύτερο πρόγραμμα διακυβέρνησης για την επόμενη τετραετία, αλλά για το αν η χώρα κυβερνάται από μυστικές υπηρεσίες και πράκτορες και αν το παρακράτος είναι ο ουσιαστικός «κυβερνήτης».
Διαπιστώνουν ότι ακόμη και βουλευτές, άνθρωποι που ψήφισαν για να τους εκπροσωπούν και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους είναι μπλεγμένοι σε κομπίνες και οικονομικά σκάνδαλα που αφορούν ακόμη και πλειστηριασμούς των σπιτιών τους που με κόπο απέκτησαν και τώρα τους τα αρπάζουν τράπεζες και funds επειδή χρωστούν τοκογλυφικά πανωτόκια.
Βλέπουν, ακούνε και διαβάζουν καθημερινά για ανθρώπους υπεράνω υποψίας που πλασάρονται δίπλα σε «επώνυμους» και φωτογραφίζονται με πολιτικούς και καλλιτέχνες να κατηγορούνται για βιασμούς και εκπόρνευση ανηλίκων παιδιών.
Μέχρι και το θρησκευτικό τους συναίσθημα «διαταράσσεται» όταν «φωτισμένοι πατέρες» της Εκκλησίας καταγγέλλονται και αυτοί για απίστευτα αδικήματα, όπως ασέλγεια κατά ανηλίκων, ξυλοδαρμοί και βάναυσες συμπεριφορές σε ανυπεράσπιστα παιδιά.
Τρομοκρατούνται διαπιστώνοντας ότι ακόμη και το τελευταίο «αποκούμπι» τους, η Δικαιοσύνη, βαδίζει με ρυθμούς χελώνας, ενώ ενίοτε δεν είναι ούτε τυφλή όπως θα έπρεπε προκειμένου να αποδίδει δικαιοσύνη και «χαρίζεται» σε «επώνυμους φίλους» ισχυρών πολιτικών, που ναι μεν καταδικάζονται αλλά δεν μπαίνουν φυλακή και εκτίουν ποινές ακόμη και για βιασμούς ανηλίκων στο σπίτι τους.
Κοιτάζουν κάθε μέρα το πορτοφόλι τους και διαπιστώνουν ότι πρέπει να περικόψουν και άλλο τις αγορές τους ακόμη και για τρόφιμα, να κλείσουν τα καλοριφέρ τους και να κάνουν το σταυρό τους για μη χειρότερα, καθώς καθημερινά ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπουν και αυτοί στον μακρύ κατάλογο των ανέργων.
Και χωρίς να θεωρηθεί ευτελισμός της δεινής κατάστασης που βιώνουν οι Έλληνες, ούτε καν να ξεχαστούν βλέποντας ένα ποδοσφαιρικό αγώνα Εθνικών Ομάδων του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην τηλεόραση τους δεν μπορούν, αφού η Δημόσια τηλεόραση έκανε «πίσω» και το Μουντιάλ το πήρε συνδρομητική πλατφόρμα ιδιωτικού καναλιού, που λίγοι μπορούν να την πληρώνουν.
Ποιος λοιπόν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλα βαίνουν … καλώς;
