Το ερώτημα γιατί οι Έλληνες νέοι αποφασίζουν να φύγουν από το σπίτι των γονιών τους μετά τα 30 τους δεν είναι διόλου δύσκολο να απαντηθεί.
Μεγάλα ποσοστά ανεργίας, άθλιες αποδοχές, πανάκριβα ενοίκια και ακόμη υψηλότερες τιμές απόκτησης ιδιόκτητης κατοικίας.
Μάλιστα σύμφωνα με τη μελέτη της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας στην Ελλάδα παρατηρούνται τα υψηλότερα ποσοστά κόστους στέγασης τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στις αγροτικές περιοχές.
Θα πει κανείς αυτό δεν ήταν ανάγκη να μας το επιβεβαιώσει η Eurostat. Όσοι Έλληνες ανεξαρτήτου ηλικίας αναζητούν στέγη προς ενοικίαση το διαπιστώνουν καθημερινά ολοένα και περισσότερο. Αυτή τη στιγμή για ένα δυαράκι στη Αθήνα πρέπει κάποιος να πληρώσει πάνω από 500 ευρώ το μήνα, αν πρόκειται για διαμέρισμα δεκαετιών. Γιατί αν πρόκειται για νεόκτιστο ούτε λόγος. Οι τιμές είναι στα ύψη και ξεπερνούν τον κατώτατο μισθό.
Και αυτό συμβαίνει, ενώ η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στην ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών με ποσοστό της τάξης σχεδόν του 30% . Με απλά λόγια ένα στους τρεις νέους στην Ελλάδα είναι άνεργος, δηλαδή έχει μηδενικό εισόδημα. Πως θα μπορούσε λοιπόν να μείνει εκτός γονικής εστίας και μάλιστα να πληρώνει και πανάκριβο ενοίκιο.
Αλλά και όσοι νέοι εργάζονται έχουν πενιχρές αμοιβές, που δεν ξεπερνούν τα 800 ευρώ για όσους απασχολούνται με πλήρες ωράριο και πολύ χαμηλότερες για όσους βρίσκονται σε μερική ή εποχική απασχόληση, που είναι και η πλειοψηφία.
Όσον αφορά δε την αγορά κατοικίας, αυτό πραγματικά στη σημερινή εποχή τείνει να γίνει … ανέκδοτο. Οι τιμές νεόκτιστων αλλά και παλαιών κατοικιών , έχουν γίνει πλέον απλησίαστες, καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την απόκτηση στέγης όχι μόνο από τους νέους σε ηλικία, αλλά και από τους μεγαλύτερους.
Και σ’ αυτό συμβάλλει καθοριστικά και η λεγόμενη «αντιπληθωριστική» πολιτική που ακολουθούν οι κεντρικές τράπεζες και υλοποιούν οι εμπορικές, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση των επιτοκίων χορηγήσεων και για στεγαστικά δάνεια που καθιστά αδύνατη την δανειοδότηση των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων που όπως προαναφέρθηκε έχουν πενιχρές απολαβές στην Ελλάδα.
Αυτό που δεν έχει «μετρήσει» η Eurostat στη μελέτη της είναι και το που πάνε όσοι νέοι στην ηλικία Έλληνες εγκαταλείπουν την γονική τους εστία.
Είναι πολύ πιθανό το ερώτημα αυτό να έχει μια δυσάρεστη απάντηση. Πως πολλοί από τους νέους που φεύγουν από το πατρικό τους δεν το κάνουν γιατί κατάφεραν να αποκτήσουν επαρκή εισοδήματα είτε για να αγοράσουν δικό τους σπίτι ή έστω για να νοικιάσουν κάποιο διαμέρισμα. Αλλά γιατί εγκαταλείπουν τη χώρα για «καλύτερες μέρες» σε χώρες του εξωτερικού. Άλλωστε το brain drain, αποτελεί ελληνική πραγματικότητα.
