Φυσικά αυτό συμβαίνει και το τελευταίο διάστημα, με τις τιμές των υγρών καυσίμων να έχουν διαμορφωθεί σε δυσθεώρητα υψηλά επίπεδα και τον επί της Ανάπτυξης υπουργό να ανακοινώνει μέσω τηλεοράσεων, ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί τιμωριτικά με την επιβολή αυστηρών προστίμων στα πρατήρια υγρών καυσίμων που αισχροκερδούν.
Βέβαια πρόστιμα δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί, αλλά και να ανακοινωθούν το πρόβλημα για τους καταναλωτές δεν πρόκειται να λυθεί.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι σύσσωμος ο κλάδος των βενζινοπωλών αισχροκερδεί. Οι τιμές όμως, της βενζίνης, του ντίζελ και του αερίου κίνησης έχουν εκτοξευθεί. Σχεδόν στα 2,20 ευρώ το λίτρο η αμόλυβδη, 1,90 το ντίζελ, 1,10 το υγραέριο. Αυτές είναι οι επικρατούσες τιμές στην αγορά.
Που θα βάλει πρόστιμα λοιπόν ο κ. Γεωργιάδης, στους ελάχιστους βενζινοπώλες σε κάποια μικρά νησιά και ακριτικές και απομακρυσμένες περιοχές που πωλούν σε ακόμη υψηλότερες τιμές; Πόσοι είναι αυτοί και πόσους καταναλωτές προμηθεύουν;
Ούτε βέβαια για την τεράστια αύξηση των τιμών -σε περίπτωση που υπάρχει αισχροκέρδεια- μπορεί να κατηγορούνται μόνο οι πρατηριούχοι και να είναι άμοιροι ευθυνών τα διυλιστήρια και οι εταιρείες εμπορίας.
Τώρα γιατί ο κ. Γεωργιάδης στοχοποιεί μόνο τους πρατηριούχους και αφήνει στο απυρόβλητο διυλιστήρια κα εταιρείες εμπορίας δηλώντας απλά ότι «οι έλεγχοι, από το διυλιστήριο μέχρι τον πρατηριούχο καύσιμων, θα ενταθούν ως προς το περιθώριο του κέρδους», μάλλον δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς.
Οι πρατηριούχοι σ΄ αυτή την αλυσίδα είναι ο αδύναμος κρίκος και κατά συνέπεια ο εύκολος στόχος.
Αυτό που δεν είναι εύκολα κατανοητό από τους νοήμονες ανθρώπους είναι γιατί η κυβέρνηση επιμένει να μην λαμβάνει οριζόντια μέτρα για την μείωση των τιμών των καυσίμων και επιμένει σε επιδοτήσεις με εισοδηματικά κριτήρια που στην πραγματικότητα βοηθούν ουσιαστικά ελάχιστους πολίτες.
Έστω και τώρα η κυβέρνηση θα πρέπει να προβεί σε μείωση τόσο του ΦΠΑ από 24% σε 13%, όσο και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης από τα 0,7 ευρώ το λίτρο στα μισά 0,36 ευρώ το λίτρο που βάσει της κοινοτικής νομοθεσίας, είναι ο ελάχιστος ΕΦΚ ανά λίτρο βενζίνης που πρέπει να επιβληθεί .
Και όπως γίνεται αντιληπτό για τις παρεμβάσεις αυτές δεν απαιτείται καμμιά έγκριση από την ΕΕ, άλλωστε αρκετές χώρες (Πορτογαλία, Γαλλία, Ολλανδία, Κύπρος) τις έχουν ήδη εφαρμόσει, ενώ πολλές ακόμη χώρες (Βουλγαρία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία) και πριν την ενεργειακή κρίση είχαν τον ΕΦΚ πολύ κοντά στο επιτρεπόμενο από την ΕΕ κατώτατο όριο των 0,36 ευρώ ανά λίτρο.
Ίσως τα μέτρα αυτά προκαλέσουν μια δημοσιονομική ανισορροπία , αλλά σ΄ αυτή τη φάση είναι αναγκαία για την επιβίωση του συνόλου των πολιτών και μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων. Και βέβαια μιλούμε για προσωρινά μέτρα, έως ότου ομαλοποιηθούν οι διεθνείς τιμές των καυσίμων και επανέλθουν στα προ κρίσης επίπεδα.
Ας αφήσουν λοιπόν στην κυβέρνηση τις υποσχέσεις για δήθεν πάταξη της αισχροκέρδειας με ελέγχους και πρόστιμα και ας λάβουν αποτελεσματικά μέτρα.
Υπάρχουν. Πολιτική βούληση δεν υπάρχει.
(Ο Γιάννης Τριήρης είναι δημοσιογράφος)
