Ακόμη και αν υποτεθεί ότι πράγματι πρόκειται για μεγάλες επιτυχίες, όπως εμφανίζονται, οι συμφωνίες στον ενεργειακό τομέα με τις ΗΠΑ για την μεταφορά αμερικανικού LNG και αυτή που προβλέπει την αναβάθμιση του λιμανιού της Ελευσίνας και πάλι με τη συνδρομή των ΗΠΑ για να περιοριστεί ο ρόλος του λιμανιού του Πειραιά που βρίσκεται σε κινέζικα χέρια, το μεγάλο ζητούμενο είναι αν τα όποια οφέλη υπάρξουν που θα καταλήξουν.
Και από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Μητσοτάκη όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, δεν προκύπτει ότι οι αποδόσεις των συμφωνιών και των επενδύσεων θα μπουν στα ταμεία των μεγάλων παικτών και σίγουρα δεν θα διαμοιραστούν στο κοινωνικό σύνολο, αν βέβαια συνεχίζει να βρίσκεται στην κυβέρνηση το κόμμα Μητσοτάκη.
Άλλωστε τον τρόπο λειτουργίας της σημερινής κυβέρνησης ο ελληνικός λαός τον βλέπει καθημερινά τα έξι τελευταία χρόνια, με την ανισότητα θα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, τους φτωχούς να πληθαίνουν, τη μεσαία τάξη να συρρικνώνεται και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να αποκομίζουν υπερκέρδη.
Όσον αφορά τους πολίτες αυτοί αρκούνται σε κάποια επιδόματα-ελεημοσύνες που τους παραχωρεί η κυβέρνηση απλά και μόνο για να περιορίσει τις αντιδράσεις τους.
Αλλά με την επιδοματική πολιτική κατευνασμού τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας δεν λύνονται.
Τα ψίχουλα των αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις και η εμμονή στην άδικη και υπερβολικά υψηλή έμμεση φορολογία (ΦΠΑ), όπως και η ανεπαρκής μείωση κάποιων φορολογικών συντελεστών στην άμεση φορολογία, δεν αρκούν για να αντιμετωπιστούν οι πραγματικά υπέρογκες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, στα ενοίκια, στις υπηρεσίες, ούτε λύνουν το πρόβλημα της άθλιας δημόσιας υγείας, της κακής δημόσιας παιδείας, της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας.
Όσο τα προβλήματα αυτά της καθημερινότητας, όχι μόνο παραμένουν άλυτα αλλά μεγεθύνονται οι πανηγυρισμοί και η υπερπροβολή των όποιων συμφωνιών για γεωτρήσεις, αγωγούς και διαμετακομιστικά κέντρα, δεν προσφέρουν τίποτε το ιδιαίτερο ούτε στην κυβέρνηση, αλλά κυρίως ούτε στους πολίτες.
Η χώρα χρειάζεται έστω και τώρα, με μεγάλη καθυστέρηση, πολιτικές αποφάσεις που θα έχουν αντίκρισμα και θα ενισχύουν την κοινωνική συνοχή που έχει διαρραγεί επικίνδυνα.
ΥΓ. Και δεν θα πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι όλες οι συμφωνίες της κυβέρνησης έχουν γίνει «μονόπλευρα» με τις ΗΠΑ, διαταράσσοντας τις ισορροπίες με τις άλλες παγκόσμιες δυνάμεις και μάλιστα σε μια εποχή έντονων γεωπολιτικών αλλαγών και με ηγέτη των ΗΠΑ τον πάντα απρόβλεπτο Ντόναλντ Τραμπ.






