Ο μεγάλος φόβος των Ευρωπαίων, που άλλωστε δεν είναι κρυφός, είναι ο Αμερικανός πρόεδρος να υλοποιήσει την έμμεση απειλή του για διάλυση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αν οι χώρες μέλη του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου δεν αποδεχτούν την απαίτηση του για αύξηση των αμυντικών τους δαπανών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ στο 5% του ΑΕΠ, μια δαπάνη που σίγουρα δεν θα περάσει χωρίς σημαντικό αντίκτυπο στις ζωές των πολιτών της Ευρώπης, αφού είναι βέβαιο ότι θα «ψαλιδίσουν» όλες τις κοινωνικές δαπάνες.
Ήδη, άλλωστε ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, έχει διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσει και μάλιστα ο ίδιος αποκάλυψε ότι τελικά πέτυχε να έρθει σε συμφωνία η Ισπανία να εξαιρεθεί από το 5%.
Την ίδια περίοδο, ένας άλλος Ευρωπαίος ηγέτης ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο, έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο η χώρα του να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ, ενώ χθες ο ίδιος μαζί με τον Ούγγρο Βίκτορ Όρμπαν μπλόκαραν την έγκριση του 18ου πακέτου κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας.
Μπορεί οι ηγέτες χωρών μελών του ΝΑΤΟ που αντιδρούν εμφανώς στην αύξηση των αμυντικών τους δαπανών να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι συμφωνούν με τις απαιτήσεις του πλανητάρχη Τραμπ.
Κανείς, όμως, ιδιαίτερα από τους ηγέτες των ισχυρών κρατών της Ευρώπης, της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας δεν «σηκώνουν φωνή», έχοντας συνειδητά επιλέξει να κάνουν τα πολυδάπανα «χατίρια» του Αμερικανού προέδρου, υπό τον φόβο της εγκατάλειψης της γηραιάς ηπείρου από τους Αμερικανούς, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που βρίσκονται σε εξέλιξη αιματηρές συγκρούσεις σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή.
Έτσι έχουν αποφασίσει πως το καλύτερο που έχουν να κάνουν κατά την άποψη τους, είναι να πείσουν τον Ντόναλντ Τραμπ ότι είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν τεράστια ποσά για να ενισχύσουν τους στρατούς τους και πως έχουν κατανοήσει ότι δεν μπορούν χωρίς δαπανηρές δαπάνες να περιμένουν να παραμένουν κάτω από την ομπρέλα της στρατιωτικής ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτό που ελπίζουν και θα παζαρέψουν οι Ευρωπαίοι είναι η απαίτηση του Τραμπ για αμυντικές δαπάνες στο 5% του ΑΕΠ του κάθε κράτους μέλους του ΝΑΤΟ, να «σπάσουν» σε δυο μέρη και συγκεκριμένα 3,5% για την ενίσχυση των στρατών τους και 1,5% κυρίως για βοήθεια στην Ουκρανία.
Ένα αίτημα, που οι Ευρωπαίοι ηγέτες των ισχυρών κρατών ελπίζουν ότι θα γίνει αποδεκτό και θα τους δώσει τη δυνατότητα να διαπραγματευτούν στη συνέχεια με όσους Ευρωπαίους ηγέτες δεν βλέπουν με καλό μάτι τη συνέχιση της στήριξης στην Ουκρανία.
Σε κάθε περίπτωση, η ενότητα των ευρωπαϊκών χωρών μελών του ΝΑΤΟ, κάθε άλλο πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Τραμπ έχει καταφέρει να τρομάξει τους «συμμάχους» του που είναι διατεθειμένοι να υποκύψουν όσο αντέξουν στις απαιτήσεις του. Αλλά η στάση τους αυτή δεν τους διασφαλίζει ότι θα πετύχουν το στόχο τους να κρατήσουν τις ΗΠΑ δυναμικά μέσα στο ΝΑΤΟ.
