Η χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών αρχίζει και προβληματίζει εντόνως την κυβέρνηση, ιδίως μετά την "καμπάνα" από την πολιτική ήττα στις κάλπες της δεύτερης Κυριακής για την Αυτοδιοίκηση. Το Μαξίμου κατανοεί -και σωστά- πως το μήνυμα της περασμένης Κυριακής δεν ήταν απλό και δεν αφορούσε άλλα πρόσωπα: Πρωτίστως αφορούσε τον ίδιο τον πρωθυπουργό- ούτε καν το λεγόμενο επιτελικό κράτος.

Είναι επίσης βέβαιον ότι η περίοδος έως τις ευρωεκλογές μόνο ανέφελη δεν θα είναι για τη χώρα. Όχι μόνο γιατί οι επιπτώσεις από τον πόλεμο στο Ισραήλ και τη Γάζα μπορεί να εντείνουν τα προβλήματα, ιδίως στο προσφυγικό, αλλά και γιατί η κατάσταση στις κοινωνικές παροχές θα αρχίσει "να σφίγγει".

Επιπλέον, ένα ποσοστό κοντά στο 30% στις ευρωεκλογές μάλλον δεν θα είναι ευοίωνο για το μέγαρο Μαξίμου, πολύ περισσότερο που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι το δεύτερο κόμμα ενδέχεται τον προσεχή Ιούνιο στις ευρωκάλπες να έχει ποσοστό που θα ξεπερνάει το 20%! (Μπορεί, βεβαίως, οι διαφορές να είναι καλύτερες για την κυβέρνηση, η ηγεσία ενός κόμματος εξουσίας, ωστόσο, δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη όλα τα σενάρια).

Είναι φανερό, λοιπόν, ότι ένας ευρύς ανασχηματισμός από μόνος του δεν λύνει κανένα πρόβλημα, ενώ μπορεί να χρειαστεί και αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Συνεπώς, όποιες διορθωτικές κινήσεις αποφασιστούν τώρα ή κοντά στο νέο έτος δεν μπορεί παρά να είναι περιορισμένες και στοχευμένες. Πολύ περισσότερο που ένας ανασχηματισμός αφήνει δυσαρεστημένους όσους βουλευτές δεν αξιοποιηθούν και που θα είναι η συντριπτική τους πλειοψηφία. Επιπλέον, ο πρωθυπουργός έχει δείξει πως "δεν το έχει" με τους ανασχηματισμούς καθώς σε όποιες κυβερνητικές αλλαγές έχει κάνει έως τώρα περισσότερα προβλήματα δημιούργησε από όσα επιχείρησε να λυθούν-πρέπει και αυτό να το λάβουμε υπόψη μας.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ακόμα και ένας επιτυχημένος ανασχηματισμός σε καμία περίπτωση δεν αρκεί να επαναφέρει το κλίμα. Οι πολιτικές είναι αυτές που θα κρίνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αλλά επί αυτών θα δούμε τις κινήσεις των μεν και των δε τον αμέσως επόμενο μήνα.