Και δεν είναι βέβαια η μοναδική ημέρα η χθεσινή, που κάτοικοι και τουρίστες έζησαν τον εφιάλτη των πυρκαγιών.
Και φέτος το καλοκαίρι, όπως και τα προηγούμενα χρόνια άλλωστε, έχει σημειώσει πρωτοφανή έξαρση των πυρκαγιών σε όλη την Ελλάδα.
Ιδιαίτερα καταστροφικές ήταν οι φωτιές στη Χίο, στην Κερατέα, στην Ανατολική Αττική και σε πολλά νησιά του Αιγαίου, αλλά και του Ιουνίου, με αποτέλεσμα να γίνουν στάχτη εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα.
Και όμως για μια ακόμη φορά, λίγο πριν την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι έχει λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για τη δασοπροστασία και τη δασοπυρόσβεση, αραδιάζοντας νούμερα για την δήθεν ενίσχυση των εναέριων μέσων, την ανάπτυξη δεκάδων drones, και την διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών. Ωστόσο, στην πράξη:
Οι καθαρισμοί οικοπέδων ολοκληρώθηκαν με καθυστέρηση και σε πολλές περιοχές δεν έγιναν ποτέ, επιτρέποντας στη φωτιά να εισχωρήσει σε κατοικημένες ζώνες.
Οι αντιπυρικές ζώνες ήταν αποσπασματικές, με αποτέλεσμα μεγάλα μέτωπα να μην μπορούν να περιοριστούν.
Η έλλειψη πρόσβασης για τα επίγεια μέσα σε δύσβατες περιοχές άφησε τεράστιες εκτάσεις να καούν ανεξέλεγκτα.
Οι ρίψεις από τα εναέρια μέσα διακόπτονταν συχνά λόγω καιρού, χωρίς να υπάρχει επαρκής εναλλακτική στρατηγική εδάφους.
Εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, αποδείχθηκε ότι οι υποσχέσεις και οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ήταν αίολοι. Οι δασικές πυρκαγιές έκαναν στάχτη δάση, σπίτια, αυτοκίνητα, επιχειρήσεις, γεωργικές και κτηνοτροφικές μονάδες και βέβαια απείλησαν ανθρώπινες ζωές.
Και όσο και η κυβέρνηση επιχειρεί να αποδώσει τις καταστροφές στον κλιματική αλλαγή και τον «κακό» καιρό, η αλήθεια είναι ότι πλέον είναι εμφανής η αδυναμία των κυβερνώντων να τόσο να σχεδιάσουν σωστά αντιπυρικά μέτρα, όσο και να οργανώσουν τις δυνάμεις δασοπυρόσβεσης για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των πυρκαγιών.
Στη Χίο, στην Ανατολική Αττική και στην Ηλεία, η φωτιά εξαπλώθηκε αστραπιαία, αποκαλύπτοντας ότι ο περίφημος «σχεδιασμός Αιγίς» δεν λειτούργησε ως ασπίδα, αλλά ως επικοινωνιακό εργαλείο.
Η πολιτική προστασία έδειξε ξανά ότι λειτουργεί αντιδραστικά και όχι προληπτικά. Οι εκκενώσεις μέσω 112 έγιναν μεν γρήγορα, αλλά η επιτυχία τους δεν αναιρεί το γεγονός ότι ολόκληρες περιοχές εγκαταλείφθηκαν στη φωτιά.
Το αποτέλεσμα είναι πως, για ακόμη ένα καλοκαίρι, η Ελλάδα βίωσε μια οικολογική και κοινωνική καταστροφή, με την κυβέρνηση να επιρρίπτει ευθύνες σε «ακραία καιρικά φαινόμενα», αντί να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τις διαχρονικές παραλείψεις και την ανεπαρκή οργάνωση του κρατικού μηχανισμού.
