Πέραν το γεγονότος, ότι με τη στάση τους αυτοί οι Ευρωπαίοι θέτουν μεγάλα προσκόμματα στην επίτευξη της πολυπόθητης ειρήνης στην ίδια τους τη «γειτονιά» - που προφανώς είναι και εις βάρους τους- δείχνουν ότι δεν μπορούν να δουν σφαιρικά την κατάσταση που επικρατεί στην γηραιά ήπειρο και να αναγνωρίσουν τους πραγματικά επικίνδυνους για την ειρήνη ηγέτες.
Μια επιζήμια για την χώρα μας στάση των Ευρωπαίων «συμμάχων» την οποία πρωτίστως θα έπρεπε να στηλιτεύει η ελληνική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού αφορά και την ασφάλεια της δική μας χώρας, που αναμφίβολα δεν κινδυνεύει από τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η συμμαχία των «προθύμων» υποστηρικτών της Ουκρανίας που ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμφωνεί μαζί της και ακολουθεί κατά γράμμα τις προτροπές της για την στήριξη του Ζελένσκι , όμως, είναι αυτή που κατά τα δυο τρίτα της (Μερτς, Στάρμερ) εμφανίζεται και ένθερμη υποστηρίκτρια του ανιστόρητου και άκρως προκλητικού και επιθετικού Τούρκου προέδρου Ερντογάν απέναντι στην χώρα μας και την Κύπρο.
Πριν μερικές ημέρες μάλιστα ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ και ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς επί της ουσίας αποφάσισαν να δώσουν στον Ερντογάν τουλάχιστον 40 μαχητικά Eurofighter Typhoon και γενικότερα να ενισχύσουν την αμυντική – το σωστό είναι την πολεμική – συνεργασία τους.
Στην περίπτωση αυτή βέβαια οι «πρόθυμοι» ηγέτες Βρετανίας και Γερμανίας ξέχασαν τελείως τις εγγυήσεις ασφαλείας για Ελλάδα και Κύπρο για τις οποίες κόπτονται για την Ουκρανία.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, όμως, ήταν αυτός που θα έπρεπε να έχει αντιδράσει έντονα και να ζητήσει από τους Βρετανούς και τους Γερμανούς εξηγήσεις για το πως έχουν διασφαλίσει ότι η Τουρκία που επιβουλεύεται ελληνικά και κυπριακά εδάφη και θάλασσες δεν θα χρησιμοποιήσει τα μαχητικά που της προμηθεύουν εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου.
Δεν ανησυχεί διόλου ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τις εξελίξεις αυτές; Ή θεωρεί ότι η πολιτική κατευνασμού απέναντι στην επιθετικότητα του Ερντογάν μπορεί να σταματήσει τις επιδιώξεις του για την γαλάζια πατρίδα και τον διακηρυγμένο αναθεωρητισμό του;
Δεν έχει διαπιστώσει ακόμη ότι η δήθεν προσπάθεια για διατήρηση «ήρεμων νερών» από την πλευρά της Τουρκίας δεν είναι παρά μια παρελκυστική τακτική μέχρι να διασφαλίσει ότι θα μπορέσει εκ νέου να εξοπλιστεί για να μας απειλεί από θέση ισχύος;
Χωρίς αμφιβολία ο πόλεμος στην Ουκρανία που είναι και ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη μετά τον Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένα εξαιρετικά ανησυχητικό θέμα, αλλά η επιθετικότητα της Τουρκίας για την Ελλάδα είναι σοβαρότερο ζήτημα και δεν πρέπει να υποβαθμίζεται.
