Γιατί περί αυτού πρόκειται. Η κυβέρνηση Ζελένσκι αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά διεφθαρμένη και μάλιστα εν καιρώ πολέμου, αλλά οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης συνεχίζουν να κάνουν τα στραβά μάτια, ακολουθώντας τη ρήση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Και ο σκοπός ξεκάθαρα είναι ένας: να πληγεί ο Πούτιν και η Ρωσία.

Το μεγάλο ζητούμενο είναι, όμως, αν έχει επιλεγεί ο σωστός τρόπος για να επιτευχθεί ο στόχος. Είναι θεμιτό οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να ενισχύουν έναν πολιτικό, όπως ο Ζελένσκι, που η κυβέρνηση του έχει βρεθεί πολλάκις στο επίκεντρο οικονομικών σκανδάλων, με ένα από τα μεγαλύτερα αυτό που αποκαλύφθηκε τις προηγούμενες μέρες από την ουκρανική υπηρεσία κατά της διαφθοράς και αφορά υπεξαίρεση περίπου 100 εκατ. ευρώ από αξιωματούχους του ενεργειακού τομέα, που ήταν στενοί φίλοι του Ουκρανού προέδρου;

Προφανώς και είναι λανθασμένη επιλογή. Η Ουκρανία και οι πολίτες της σίγουρα δικαιούνται στήριξης, ίσως και μεγαλύτερης από αυτή που τους παρέχουν οι Δυτικοί σύμμαχοι. Ο Ζελένσκι, όμως, όχι. Έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που τον στηρίζουν εμμονικά προφανώς και κάνουν λάθος. Στηρίζοντας έναν διεφθαρμένο ηγέτη χάνουν και οι ίδιες την αξιοπιστία τους.

Στη συνάντηση Μητσοτάκη-Ζελένσκι στην Αθήνα, χθες, πέραν από τις ανταλλαγές φιλοφρονήσεων και «όρκων πίστης» συμφωνήθηκαν και μεγάλες δουλειές στον ενεργειακό τομέα. Εκεί ακριβώς που έκαναν «ντου» οι κολλητοί του Ζελένσκι που οι ίδιοι οι Ουκρανοί αξιωματούθχοι κατά της διαφθοράς αποκάλυψαν.

Πόσο σίγουρος μπορεί να είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, πως το καθεστώς Ζελένσκι θα υλοποιήσει τις συμφωνίες στον ενεργειακό τομέα, προς όφελος και των δυο χωρών και δεν θα υπάρξουν πάλι φαινόμενα διαφθοράς;

Η ίδια η ζωή έχει διδάξει ότι συμφωνίες που συνάπτονται με αναξιόπιστους και διεφθαρμένα καθεστώτα ουδέποτε έχουν επιτυχία, τουλάχιστον που να αποδίδει οφέλη στις κοινωνίες και όχι τις ελίτ και τα αδηφάγα οικονομικά συμφέροντα.

Και το ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως τέτοιου είδους συμφωνίες δεν επικυρώνονται με το καθεστώς Ζελένσκι μόνο από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτή αποτελεί δυστυχώς Ευρωπαϊκή «οδηγία» προς πάσα κυβέρνηση. Με τα χρήματα των ευρωπαίων πολιτών να διοχετεύονται όχι στην Ουκρανία και στον λαό της, αλλά στα «ταμεία» του διεφθαρμένου καθεστώτος Ζελένσκι, στερώντας ταυτόχρονα και σημαντικές κοινωνικές παροχές προς τους ευρωπαίους πολίτες.