Και ναι μεν στη Γάζα υπήρξε θετική εξέλιξη με την υπογραφή συμφωνίας για το τέλος του πολέμου, που βέβαια πρέπει να επιβεβαιωθεί καθώς υπάρχουν σημαντικά ζητήματα ακόμη, αλλά στην περίπτωση του Ρωσο-ουκρανικού πολέμου τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.
Επικοινωνιακά ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ πραγματικά θριάμβευσε ανακοινώνοντας το τέλος του πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, αλλά οι μεγάλες προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία φαίνεται να μην επιβεβαιώνονται.
Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Στην περίπτωση της Γάζας είχε να πείσει τον Βενιαμίν Νετανιάχου να συμφωνήσει μαζί του, ο οποίος αναμφίβολα είχε και το πάνω χέρι στη σύρραξη με τη Χαμάς. Ο Νετανιάχου είναι ο πιο πιστός σύμμαχος του Τραμπ και κυρίως πλήρως εξαρτώμενος από τον Αμερικανό πρόεδρο, αφού το Ισραήλ εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις ΗΠΑ και για τον πολεμικό του εξοπλισμό.
Στην περίπτωση της Ρωσίας, ο Ντόναλντ Τραμπ, έχει απέναντι του τον Βλαντιμίρ Πούτιν ο οποίος και πάλι αναμφίβολα είναι ένας ισχυρός ηγέτης μιας μεγάλης χώρας από τις ισχυρότερες του πλάνητη και μάλιστα με πολύ ισχυρούς συμμάχους, προεξέχουσας της Κίνας, με την οποία ο Τραμπ δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις.
Έτσι, αν κατάφερε έστω και δύσκολα να πείσει τον Νετανιάχου να σταματήσει τον πόλεμο, με τον Πούτιν μια τέτοια εξέλιξη φαντάζει σχεδόν αδύνατη, τουλάχιστον αν μια συμφωνία για τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία δεν προβλέπει την πλήρη ικανοποίηση των απαιτήσεων του Πούτιν, που ούτε η Ουκρανία αποδέχεται ούτε οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολύ δε περισσότερο το ΝΑΤΟ.
Εμμέσως πλην σαφώς, χθες Τρίτη 14 Οκτωβρίου, ο Αμερικανός πρόεδρος το παραδέχτηκε, δηλώνοντας πως «Ο Πούτιν έπρεπε να κερδίσει τον πόλεμο σε μία εβδομάδα, δεν θέλει να τον τερματίσει».
Και εδώ, προγανώς είναι το μεγάλο δίλλημα του Αμερικανού προέδρου. Πως μπορεί να υλοποιήσει την δέσμευση του για τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία; Μέχρις στιγμής είναι εμφανές πως οι πολλαπλές οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας δεν απέδωσαν.
Θα αποτολμήσει ο Ντόναλντ Τραμπ να περάσει σε πιο δραστικές μεθόδους, όπως η προμήθεια ισχυρών όπλων στην Ουκρανία –με το κόστος του βέβαια να το πληρώνουν οι Ευρωπαίοι- όπως επιθυμούν κάποιοι πολεμοχαρείς «σύμμαχοι» του με πρωτοστατούντες τους λεγόμενους «πρόθυμους» της Ευρώπης;
Ο Αμερικανός πρόεδρος, δείχνει διστακτικός σε μια τέτοια εξέλιξη και ορθώς γιατί κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει που θα οδηγήσει, με δεδομένο ότι η Ρωσία είναι μια ισχυρότατη πυρηνική δύναμη και ο Πούτιν ένας ηγέτης που δεν θα αποδεχόταν μια ήττα.
Το μεγάλου ζητούμενο λοιπόν για τον Ντόναλντ Τραμπ είναι να καταφέρει να πετύχει μία «ειρηνική» νίκη απέναντι στον Πούτιν, που φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη.
Αν πράγματι ο Αμερικανός πρόεδρος επιζητεί το Νόμπελ Ειρήνης … ιδού η Ρόδος.
