Σε καθημερινή βάση οι πολίτες αυτής της χώρας βιώνουν την ανασφάλεια για την προστασία της ζωής τους, των περιουσιών τους και των δικαιωμάτων τους, εξαιτίας της δράσης ή της αδράνειας των αστυνομικών αρχών της χώρας.
Η παρανομία «βασιλεύει» και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις με την βοήθεια «υπηκόων» της αστυνομικών.
Χαρακτηριστική είναι η υπόθεση διαφθοράς που είδε χθες το φως της δημοσιότητας και αφορά αστυνομικούς που υπηρετούσαν στη Μύκονο και για μια χούφτα ευρώ αντί να επιτελούν το έργο τους για την προστασία των πολιτών εκτελούσαν χρέη σεκιούριτι σε βίλες πλουσίων.
Η Μύκονος, γενικότερα, αποτελεί ίσως το χειρότερο παράδειγμα για το πως λειτουργεί η ελληνική αστυνομία, αφού εκεί γίνονται σημεία και τέρατα χωρίς καμία αστυνομική παρέμβαση.
Αυθαιρεσίες, ξυλοδαρμοί και απόπειρες ανθρωποκτονίας, κυκλώματα κάθε είδους ανομίας δρουν ανεξέλεγκτα.
Και χρειάζεται να γίνει κάτι άκρως «εκκωφαντικό» για να κινηθεί η αστυνομία και σχεδόν πάντα μετά από παρέμβαση των Εισαγγελικών αρχών της χώρας.
Όπως συνέβη με την περίπτωση του αρχαιολόγου Μανώλη Ψαρρού που τα «κυκλώματα» που δρουν στη Μύκονο προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν γιατί έκανε την δουλειά του και αποκάλυψε τις πολεοδομικές αυθαιρεσίες στο νησί.
Μάλιστα ο ίδιος ο κ. Ψαρρός σε συνέντευξη του στην Καθημερινή δηλώνει ότι φοβάται να πάει πάλι στη Μύκονο γιατί δεν έχει λάβει τις αναγκαίες για την ασφάλεια του εγγυήσεις από την αστυνομία.
«Χωρίς στήριξη δεν θα κατέβω κάτω να κάνω τον καουμπόη σε μια εποχή που ο καθένας τρώει ξύλο ανά πάσα στιγμή» λέει χαρακτηριστικά.
Τι συμβαίνει λοιπόν με την ελληνική αστυνομία; Υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση να υπάρξει επιτέλους διαχωρισμός της ήρας από το στάρι;
Για την τραγική περίπτωση της δολοφονίας του 29χρονου Μιχάλη Κατσουρή μετά την φονική επίθεση των Κροατών νεοναζί χούλιγκαν που διέσχισαν ανενόχλητοι τι μισή Ελλάδα, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη το μόνο που έκανε ήταν να απομακρύνει από τις θέσεις τους κάποιος αστυνομικούς.
Έτσι τα προβλήματα δεν λύνονται. Απλά γιατί αυτό δεν είναι τιμωρία. Τι θα χάσουν πραγματικά αυτοί οι αστυνομικού που δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους; Τίποτα σχεδόν, απλά μια αλλαγή θέσης και όλα καλά.
Στο μεταξύ, όμως, η εγκληματικότητα έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Διαρρήξεις, κλοπές, ληστείες, εκβιασμοί, βία ανηλίκων, οπαδική βία, συγκάλυψη εγκλημάτων κυριαρχούν στην καθημερινότητα των πολιτών. Και το χειρότερο είναι ότι για την εγκληματικότητα αυτή δεν είναι υπαίτια μόνο η ανικανότητα της αστυνομίας, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και η συμμετοχή της.
Και το ερώτημα παραμένει. Υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση να μπει το μαχαίρι βαθιά στο κόκκαλο; Επιτέλους κάποιος πρέπει να αστυνομεύσει την αστυνομία.
