Για το σημαντικό ρόλο των εγχώριων πηγών ενέργειας της χώρας μας, δηλαδή του αέρα και του ήλιου, στην ασφάλεια του ενεργειακού συστήματος, στην ενεργειακή επάρκεια και στην επίτευξη προσιτών τιμών ενεργείας, αλλά και τους τρόπους δημιουργίας μιας ορθολογικής σχέσης μεταξύ της ανάπτυξης έργων ΑΠΕ και της βιοποικιλότητας, μίλησε ο κ. ο Μιχάλης Βερροιόπουλος, Γενικός Διευθυντής Δραστηριοτήτων Ελλάδας της ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ, στηv ημερίδα της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας με θέμα «Η αιολική ενέργεια στο θεσμικό πλαίσιο για την προστασία της βιοποικιλότητας».
Με απλά λόγια, τόνισε ο κ. Βερροιόπουλος, η ανανεώσιμη παραγωγή στην Ελλάδα βασίζεται σε δύο πυλώνες, αυτόν της αιολικής παραγωγής και σε εκείνον της ηλιακής. Αν αφαιρέσεις ή υποτιμήσεις τον ένα τότε είναι βέβαιο ότι θα το πληρώσεις τόσο στην ασφάλεια του εφοδιασμού όσο και σε κόστος. Η άποψη που ισχυρίζεται επίσης ότι τα δικά μας ελλείματα θα καλυφθούν με εισαγωγές είναι κατά τη γνώμη μου εκτός οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας και αφελής ως προς τις γεωπολιτικές ευαισθησίες της περιοχής μας.
Τα αιολικά συνεπώς δεν είναι μόνο χρήσιμα για την πράσινη ενέργεια που παράγουν, είναι μαζί και απαραίτητα για την ασφάλεια του ενεργειακού μας εφοδιασμού, για την αξιοπιστία των δικτύων μας και για την επίτευξη τελικά προσιτών τιμών ενέργειας.
Τα αιολικά δεν χρειάζονται ορυχεία για να λειτουργήσουν, ούτε γεωτρήσεις σε βαθιές θάλασσες. Δεν χρειάζονται δέσμευση εκτεταμένων εκτάσεων, ούτε χρήση άλλων πολύτιμων πόρων όπως το νερό. Χρειάζονται αέρα εκεί που η φύση τον δίνει απλόχερα και λελογισμένες υποδομές για την εγκατάστασή τους. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η παραγωγή αιολικής ενέργειας είναι μια δραστηριότητα a priori χωροθετημένη από τη φύση – όπως για παράδειγμα ο ορυκτός πλούτος- υπό την έννοια ότι δεν μπορεί γενικά να μεταφερθεί όπου θέλουμε, παρά μπορεί να υπάρξει μόνο εκεί που διατίθεται από τη φύση κατάλληλο αιολικό δυναμικό. Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να αντιμετωπίζονται τα αιολικά κατά τη διαδικασία περιβαλλοντικής δέουσας εκτίμησης. Δεν ζητούνται εκπτώσεις στα περιβαλλοντικά πρότυπα μεταξύ των οποίων και αυτά που αφορούν τη βιοποικιλότητα. Ζητείται όμως επιστημονική τεκμηρίωση, περίπτωση την περίπτωση, χωρίς οριζόντιες απαγορεύσεις που πολλές φορές οφείλονται σε ελλειμματική ανάγνωση των πραγματικών συνθηκών. Ζητείται περισσότερη ενασχόληση με το σχεδιασμό και αποδοχή των εξελιγμένων τεχνολογικά μέτρων μετριασμού και θεραπείας των όποιων επιπτώσεων που θα αναδειχθούν κατά το στάδιο της δέουσας εκτίμησης. Χρειάζεται τέλος προχωρημένες και ψηφιακές διαδικασίες παρακολούθησης των τελικά πραγματικών επιπτώσεων στο περιβάλλον από τη λειτουργία των αιολικών έτσι ώστε να μαθαίνουμε όλοι μας και να εξελισσόμαστε.
Τέλος, οπως χαρακτηριστικά σημείωσε στον επίλογο της τοποθέτησής του, ο Γενικός Διευθυντής Δραστηριοτήτων Ελλάδας της ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ: «Κρίνεται σκόπιμη μια ορθολογική σχέση αιολικών έργων και βιοποικιλότητας μέσω της χρήσης βέλτιστων διεθνών πρακτικών και κατάλληλων προσαρμογών στο σχεδιασμό των έργων, έχοντας πάντα ως γνώμονα την αντιμετώπιση των απειλών και τη μείωση των αναμενόμενων επιπτώσεων για τα είδη, με παράλληλη υλοποίηση των επενδύσεων. Μια τέτοια προσέγγιση θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις βιώσιμης ανάπτυξης και εναρμόνισης με τις απαιτήσεις προστασίας αρκετών προστατευόμενων περιοχών της χώρας μας».
