Τι άλλαξε και ξαφνικά, χθες, συνομίλησε τηλεφωνικά μαζί του και μάλιστα όχι μόνο για το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και για το Ιράν;

Το πλέον πιθανό είναι πως Γάλλος πρόεδρος αντιλήφθηκε έστω και μετά από σχεδόν τρεισήμισι χρόνια, ότι η πολεμική του ρητορική κατά του Πούτιν δεν οδηγεί πουθενά και κυρίως δεν βοηθά στην επίτευξη του υποτιθέμενου στόχου του να βγει αλώβητη η Ουκρανία από τον πόλεμο που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022.

Αυτούς τους 40 μήνες από την έναρξη του Ρωσο-Ουκρανικού πολέμου μέχρι σήμερα ο Μακρόν ήταν ο πρωτοστάτης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και αυτός που «σιγοντάριζε» περισσότερο από κάθε άλλον δυτικό σύμμαχο τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν στην αναβίωση του ψυχρού πολέμου και επιθετική τακτική απέναντι στον Πούτιν.

Παρά τα δεκάδες πακέτα κυρώσεων κατά της Ρωσίας που επέβαλε η Δύση και τα δισεκατομμύρια που ξόδεψε για στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία, το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο.

Η Ρωσία πλέον ελέγχει σχεδόν το 20% των εδαφών της Ουκρανίας και συνεχίζει να «εισχωρεί» στην χώρα, με τις ζημιές που έχει υποστεί τόσο στρατιωτικά όσο και οικονομικά η Ρωσία να είναι αμφιλεγόμενες.

Αυτή είναι μια πραγματικότητα που όχι μόνο ο Μακρόν αλλά και πολλοί άλλοι δυτικοί σύμμαχοι αρνούνται, με μεγάλη εξαίρεση τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ που σταθερά αρνείται να «ξιφουλκήσει» κατά του Πούτιν και σχεδόν τον δικαιώνει για την εισβολή του στην Ουκρανία, επιρρίπτοντας τις μεγαλύτερες ευθύνες στον προκάτοχο του Τζο Μπάιντεν.

Η αδυναμία λοιπόν των Ευρωπαίων να κερδίσουν έναν πόλεμο με τη Ρωσία , ιδιαίτερα με την φιλορωσική στάση που τηρούν οι ΗΠΑ του Τραμπ, είναι επαρκής λόγος για την αλλαγή στάση του Μακρόν και την επανέναρξη επί της ουσίας των συνομιλιών της Ευρώπης με την Ρωσία που είχαν «παγώσει».

Το πως θα καταλήξουν οι συνομιλίες που ξεκίνησαν είναι άγνωστο ακόμη, καθώς ο Πούτιν ναι μεν δηλώνει ότι επιθυμεί τον τερματισμό του πολέμου, αλλά με τους δικούς του όρους που βέβαια μπορεί και θέτει αφού βρίσκεται σε θέση ισχύος.

Σε κάθε περίπτωση ο δίαυλος διαλόγου που άνοιξε ο Μακρόν με τον Πούτιν, είτε είναι υποχώρηση είτε επιστροφή στην πραγματικότητα και την διπλωματία, δίνει ελπίδες για μια καλύτερη συνέχεια με τελικό σκοπό την ειρήνη.