Στο πεδίο της μάχης ο στρατός του Πούτιν και έχει καταλάβει σχεδόν το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, ενώ πληροφορίες που έρχονται συνεχώς στο φως της δημοσιότητας αναφέρουν πως η Μόσχα σχεδιάζει να καταλάβει νέα ουκρανικά εδάφη, πέρα δηλαδή από τα εδάφη που έχει προσαρτήσει στις τέσσερις ουκρανικές περιφέρειες Ντονέτσκ, Χερσώνα, Λουγκάνσκ και Ζαπορίζια.
Η Ουκρανία, παρά την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που έχει δεχτεί από όλες τις χώρες της Δύσης και κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, δεν κατάφερε να στέψει με επιτυχία την πολυδιαφημισμένη αντεπίθεση της που ξεκίνησε από το περασμένο φθινόπωρο και βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Ήδη μάλιστα η αποτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας έχει ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν έριδες και η κόντρες μεταξύ του Ουκρανού Προέδρου και «εκλεκτού» της Δύσης Βολοντιμίρ Ζελένσκι με την στρατιωτική ηγεσία της χώρας, αλλά και μεγάλη μερίδα ισχυρών πολιτικών της Ουκρανίας, που του καταλογίζουν εν πολλοίς ανικανότητα.
Την ίδια στιγμή, φαίνεται ότι και η οικονομική επίθεση της Δύσης στη Ρωσία δεν έχει στεφθεί για δυο ολόκληρα χρόνια με επιτυχία. Παρά τις σκληρές οικονομικές κυρώσεις της Δύσης στη Ρωσία, η οικονομία της χώρας δεν έχει πληγεί, τουλάχιστον σοβαρά ή και να έχει πληγεί αυτό δεν τεκμαίρεται από απτά οικονομικά στοιχεία.
Μάλιστα, χθες, είδε το φως της δημοσιότητα, μια ακόμη έκθεση σύμφωνα με την οποία οι ρωσικές τράπεζες έβγαλαν τεράστια κέρδη το 2023, που έφθασαν τα 3,3 τρισεκατομμύρια ρούβλια δηλαδή 36,8 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το 2022 είχαν υποδεέστερα κέρδη της τάξης των 200 δισεκατομμυρίων ρουβλίων.
Και ο ενεργειακός τομέας της Ρωσίας που ήταν από τους βασικούς στόχους της Δύσης με το εμπάργκο σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, δεν επλήγη, καθώς όπως είναι πλέον γνωστό το εμπάργκο από την αρχή της επιβολής του «έσπασε», ενώ ο Πούτιν βρήκε νέους πελάτες στην Ανατολή, με Κίνα να Ινδία να απορροφούν τα μεγάλα ενεργειακά αποθέματα της Ρωσίας και να την ενισχύουν οικονομικά.
Η οικονομία της Ρωσίας, λοιπόν όχι μόνο επιβιώνει αλλά και αναπτύσσεται, παρά τον αποκλεισμό από τη Δύση. Αν αυτό θα συνεχιστεί κανείς βέβαια δεν μπορεί να τον γνωρίζει.
Σ΄ αυτή τη φάση, όμως, η Δύση δεν δικαιώνεται, ούτε επί του πεδίου των μαχών ούτε επί του οικονομικού πεδίου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι η Ρωσία δεν έχει απώλειες, αφού και ζωές έχουν χαθεί και οι πολίτες της χώρας αντιμετωπίζουν όλες τις οικονομικές και κοινωνικές παρενέργειες ενός πολέμου.
Με το ζητούμενο να εξακολουθεί να είναι το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία που πλέον -για όσους δεν εθελοτυφλούν ή δεν θέλουν να κοροϊδεύουν- δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς συνθηκολόγηση με χαμένη την Ουκρανία που θα πρέπει να αποδεχθεί κάποια απώλεια εδαφών της.
Και αυτό επειδή μάλλον δεν γίνεται αποδεκτό, όχι μόνο από την Ουκρανία, αλλά και από τους ισχυρούς της Δύσης, το ισχυρό ενδεχόμενο είναι να δούμε κλιμάκωση του πολέμου τα επόμενο χρόνια.
ΥΓ. Πριν δέκα χρόνια ο Χένρι Κίσινγκερ –κορυφαίος μεν αμφιλεγόμενος δε Αμερικανός διπλωμάτης- σε άρθρο του στην Washington Post, για τις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας-Δύσης, ανέφερε μεταξύ άλλων πως η Ρωσία θα πρέπει να απέχει από την προσπάθεια να εξαναγκάσει την Ουκρανία σε καθεστώς δορυφόρου, ενώ η Ουκρανία δεν θα πρέπει να ενταχθεί σε καμία από τις δυο πλευρές, εφόσον θέλει να επιβιώσει. Ό,τι δεν έγινε με αποτελέσματα τον μακροχρόνιο πόλεμο.
