Συγκεκριμένα σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat το ποσοστό ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών, ήταν 15,1% στην Ε.Ε. και στην Ευρωζώνη, από 15% τον προηγούμενο μήνα, ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό ανεργίας των νέων αυξήθηκε στο 31,3% τον Νοέμβριο από 27,9% τον Οκτώβριο.
Δυστυχώς η χώρα μας καταγράφει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας των νέων στην Ε.Ε., μετά την Ισπανία που βρίσκεται κοντά μας στο 32,3%.
Και παρά την αρνητική αυτή εξέλιξη ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Κωστής Χατζηδάκης, σε μήνυμα στον προσωπικό του λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, πανηγύριζε γιατί όπως ανέφερε παρά τη διεθνή κρίση και παρά τις δυσμενείς προβλέψεις σχεδόν όλων, με βάση την ΕΛΣΤΑΤ και την Eurostat, η ανεργία στην Ελλάδα συνέχισε και τον Νοέμβριο να μειώνεται.
Και είναι αλήθεια ότι υπήρχε μια μικρή υποχώρηση της ανεργίας στο 11,4% από 11,5% τον Οκτώβριο στη χώρα μας, αλλά στους νέους κρατάμε την αρνητική πρωτιά.
Γιατί αυτοί οι νέοι, οι άνεργοι νέοι, έχουν αρχίσει να ετοιμάζουν και πάλι τις βαλίτσες τους για το εξωτερικό, αναβιώνοντας έτσι την «μεταναστευτική περίοδο» των μνημονιακών χρόνων και ακόμη παλαιότερα των δεκαετιών του 1950 και 1960.
Δυστυχώς ο εφιάλτης της μεγάλης φυγής έχει αρχίσει να ζωντανεύει και απειλεί να τινάξει στον αέρα κάθε μελλοντική προσπάθεια για αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας.
Γιατί δεν θα πρέπει να διαφεύγει από τον υπουργό Εργασίας , ότι η πλειοψηφία των νέων που βλέπει τη φυγή στο εξωτερικό ως λύση για την εύρεση εργασίας είναι επιστήμονες και εξειδικευμένο τεχνικό και εργατικό προσωπικό.
Είναι αυτό ακριβώς το ανθρώπινο κεφάλαιο, που θα μπορούσε να δώσει με τις γνώσεις και τις δεξιότητες του, προστιθέμενη αξία σε κάθε επιχειρηματική, επιστημονική, παραγωγική, πολιτισμική και κοινωνική δραστηριότητα.
Όλοι αυτοί , δυστυχώς , αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη, καθώς διαβλέπουν ότι στην Ελλάδα, δεν υπάρχει αναπτυξιακός σχεδιασμός που θα τους δώσει διέξοδο, δημιουργώντας βιώσιμες και ικανοποιητικά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.
Όχι μόνο η σημερινή αλλά και όλες οι κυβερνήσεις που θα προκύψουν στο μέλλον θα πρέπει να ρίξουν το μεγάλο βάρος των πολιτικών τους στο να κρατήσουν εντός των συνόρων μας την αφρόκρεμα της νεολαίας μας, που επιλέγει τη φυγή.
Και το βέβαιο είναι ότι δεν αρκούν τα μεγάλα λόγια για νέες επενδύσεις και νέες θέσεις απασχόλησης που θα δημιουργηθούν, αν δεν αυξηθούν και οι προσφερόμενες αμοιβές.
Οι νέοι μας δεν συμβιβάζονται με δουλειές κακοπληρωμένες. Θέλουν να αμείβονται τουλάχιστον όπως οι υπόλοιποι νέοι στην Ευρώπη.
