Ειδικότερα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που την τελευταία δεκαετία, που τα επιτόκια ήταν χαμηλότερα -όχι όμως και χαμηλά- και πάλι αντιμετώπιζαν τεράστιες δυσκολίες αφού ήταν και παραμένουν αποκλεισμένες από την τραπεζική χρηματοδότηση.
Ένας πολύ μικρός αριθμός από τις περίπου 800.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις είχε πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να ανταπεξέλθουν στον έντονο ανταγωνισμό, να μην μπορούν να επενδύσουν για την αύξηση των παραγωγικών δυνατοτήτων τους, να μην μπορούν να προβούν σε αναβάθμιση του τεχνολογικού τους εξοπλισμού, αφού οι τράπεζες τους είχαν κλειστές τις πόρτες όταν απευθύνονταν σ΄ αυτές για τα αναγκαία κεφάλαια κίνησης.
Το πρόβλημα αυτό, όποιο και αν είναι το ύψος των επιτοκίων χορηγήσεων, παραμένει . Και το τραπεζικό σύστημα δεν αρκεί να μειώσει την ψαλίδα μεταξύ επιτοκίων χορηγήσεων ή καταθέσεων και να περικόψει τις υψηλές προμήθειες στις τραπεζικές εργασίες.
Πρέπει και οφείλει να χρηματοδοτεί τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να συμμετέχει σε ένα μέρος του όποιου πιστωτικού κινδύνου συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
Δεν είναι δυνατόν οι τράπεζες να απορρίπτουν το 70-80% των δανείων που ζητούνται από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ας απασχολούν αυτές στο σύνολο τους πάνω από το 85% του εργατικού δυναμικού, και ας παράγουν σχεδόν το 20% του ΑΕΠ της χώρας.
Σε μια οικονομία , όπως η ελληνική, που στηρίζεται στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα να μπορούν να χρηματοδοτηθούν όσες θέλουν και μπορούν να ανέβουν επίπεδο.
Είναι προφανές ότι αυτός ο φαύλος κύκλος δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει, με ευθύνη τόσο των τραπεζών, όσο και της Πολιτείας, που δεν επιτρέπεται να παρακολουθεί ως θεατής τα τεκταινόμενα και να αρκείται σε προτροπές και ικεσίες προς τους τραπεζίτες.
Η Πολιτεία πρέπει να πείσει, ακόμη και με σκληρούς τρόπους, τις τράπεζες να αναλάβουν το ρόλο που τους αναλογεί στην ανάκαμψη και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Ρόλο, άλλωστε, για τον οποίο έχουν στηριχθεί επανειλημμένα, τόσο από τους Έλληνες φορολογούμενους, όσο και από την ΕΚΤ.
Είναι καιρός, να συνειδητοποιήσουν και ο τράπεζες, είτε με το καλό είτε με το άγριο, ότι είναι ανάγκη να γίνουν επιτέλους, μέρος της λύσης, για το καλό της επιχειρηματικότητας και εν γένει της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας.
Αν εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται ότι και η δική τους επιβίωση και κερδοφορία, μακροπρόθεσμα εξαρτάται από την κύρια δραστηριότητά τους, που είναι η παροχή πιστώσεων και η επένδυση κεφαλαίων στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, η Πολιτεία πρέπει να τους το δώσει να το καταλάβουν.
