Έκθεση με όλα τα πολιτικά μέτρα που πρέπει να λάβει η χώρα μας, προκειμένου να μειωθεί η πλαστική ρύπανση και να προαχθεί με αποτελεσματικό τρόπο η κυκλική οικονομία («Policy measures on plastics in Greece») δημοσιεύει η WWF Ελλάς.
Όπως αναφέρει στην ανακοίνωσή του, σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι όσον αφορά στη διαχείριση των πλαστικών και μη απορριμμάτων της. Η στρατηγική που υιοθέτησε η ΕΕ για τη μετάβαση στην κυκλική οικονομία, απαιτεί από όλα τα κράτη μέλη, άρα κι από την Ελλάδα, να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο παραγωγής, διαχείρισης και ανακύκλωσης των πλαστικών. Αντίστοιχα, η ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο των οδηγιών της ΕΕ για τα πλαστικά και γενικότερα για τα στερεά απόβλητα θα πρέπει να είναι φιλόδοξη και τολμηρή, έτσι ώστε να καμφθούν δυστοκίες και προβλήματα πολλών ετών.
Η έκθεση που εκπόνησε για λογαριασμό του WWF Ελλάς η ανεξάρτητη συμβουλευτική εταιρεία Eunomia, έλαβε υπόψη το γεγονός ότι, σύμφωνα με παλιότερη μελέτη του WWF, στην Ελλάδα παράγονται περίπου 700.000 τόνοι πλαστικών αποβλήτων ετησίως (σχεδόν 68 κιλά ανά κάτοικο), καθώς και ότι μόλις το 8% των πλαστικών απορριμμάτων ανακυκλώνεται σήμερα στη χώρα μας, εξαιτίας των χαμηλών ποσοστών διαλογής, των δυσκολιών ανάκτησης των πλαστικών από μικτά ρεύματα απορριμμάτων και των περιορισμένων υποδομών ανακύκλωσης. Πέραν αυτών, όμως, μέσα από την έκθεση του WWF Ελλάς, φάνηκε πως σχεδόν το 5% των αστικών αποβλήτων που καταλήγουν σε ΧΥΤΑ και χωματερές διαρρέουν τελικά στο φυσικό περιβάλλον, με τις επιπτώσεις που προκαλούνται από τη ρύπανση αυτή να είναι ανυπολόγιστες.
Στα μέτρα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, πολιτικές όπως, η ριζική αναβάθμιση των συστημάτων διευρυμένης ευθύνης παραγωγού για τις συσκευασίες (βλ. μπλε κάδος), η θέσπιση συστήματος εγγυοδοσίας (DRS) για τις πλαστικές φιάλες, η θέσπιση του «πληρώνω όσο πετάω», η επανεισαγωγή του τέλους ταφής για όλα τα απόβλητα που οδηγούνται σε ΧΥΤΑ, η επιβολή αυστηρών ποινών σε παραβάτες της νομοθεσίας για τα απόβλητα και η θέσπιση συστημάτων παρακολούθησης της διακίνησης αποβλήτων, η στροφή σε προϊόντα πολλαπλών χρήσεων, η μείωση των πλαστικών μιας χρήσης στις δημόσιες προμήθειες, η υποχρέωση των παραγωγών να παρέχουν ακριβή στοιχεία και να δέχονται ελέγχους, η θέσπιση συστήματος διευρυμένης ευθύνης για αλιευτικά εργαλεία και πλαστικά γεωργικών χρήσεων, η κατάλληλη σήμανση πάνω στις πλαστικές συσκευασίες, η δημιουργία προγραμμάτων για δημόσιες βρύσες, αλλά και η θέσπιση οικονομικών κινήτρων για να στραφούν οι επιχειρήσεις σε πιο φιλικές για το περιβάλλον λύσεις και εναλλακτικές.
Για κάθε ένα από τα 17 μέτρα πολιτικής δημιουργήθηκε πίνακας αξιολόγησης, όπου βαθμολογούνται οι σημερινές επιδόσεις της χώρας, προκειμένου να γίνει σαφής η απόσταση που έχει να διανύσει η Ελλάδα για να αποτρέψει την πλαστική ρύπανση και να βελτιώσει τις κακές πρακτικές στην παραγωγή και εμπορία πλαστικών.
